Για μια πρώτη επαφή με το Bdsm

Επειδή παρατηρούσα με τον καιρό να με ρωτάνε όλο και περισσότερα άτομα για το bdsm και συνήθως αυτό κατέληγε πέρα απο την κουβέντα να θέλουν και κάτι σε γραπτό λόγο αποφάσισα ότι είναι σημαντικό το να γράψω μια εισαγωγή για όσ@ ενδιαφέρονται. Επειδή το κείμενο είναι ήδη γεμάτο με ορισμούς και παραδείγματα θα προσπαθήσω να αποφύγω τις ιστορικές αναφορές για λόγους οικονομίας και επικέντρωσης κυρίως στην κατανόηση κάποιων βασικών νοημάτων.

Ξεκινώντας θα ήθελα να αναφέρω ότι το bdsm ανήκει στην ευρύτερη οικογένεια της kink κουλτούρας.

Περι Kink

Tι είναι το kink; Προσπαθώντας να δώσω έναν ορισμό καταλήγω στο ότι είναι ένα σύνολο πρακτικών (και ταυτοτήτων ή σκηνή μιας υποκουλτούρας έχοντας ως βάση αυτές τις πρακτικές) που απομακρύνονται απο την κυρίαρχη σεξουαλικότητα προς μια μη συμβατική ηδονιστική κατεύθυνση (σε κάποιες περιπτώσεις σχετίζεται με την αυτογνωσία ή την ωρίμανση που προκύπτει απο την ενασχόληση με αυτές τις πρακτικές ). Βέβαια ως γνωστόν κάθε είδους νόρμα είναι προϊόν κοινωνικής θέσμισης οπότε αναλόγως με την κοινωνία την οποία μιλάμε καθορίζεται και το τι είναι kink. Παραδείγματα τέτοιων σεξουαλικών πρακτικών είναι ο φετιχισμός,η πρόκληση/ απόλαυση πόνου,η κυριαρχία /υποταγή,το παιχνίδι ρόλων (όπως μωρό,ζώο,νοσοκόμ@,διαρρήκτ@),η ουρολαγνεία,το ερωτικό δέσιμο με χρήση σχοινιών,το σεξ σε δημόσιο χώρο, τα όργια ,η παρενδυσία, ο λεκτικός εξευτελισμός, η επιτέλεση φανταστικών σεναρίων, η ανταλλαγή σκλάβων, το branding, το ξύρισμα κεφαλιού, η κατοχή ενός ατόμου, το παιχνίδι με βελόνες, ο συνδυασμός διαφόρων πρακτικών, κλπ. Στον αντίποδα του kink είναι το vanilla, το σύνολο των συμβατικών σεξουαλικών πρακτικών δηλαδή η κυρίαρχη προνομιακή κουλτούρα.

Το Bdsm

Τι είναι το bdsm; Ένας ορισμός του Jay Wiseman που εμπεριέχεται στο βιβλίο sm 101 είναι: Η συνειδητοποιημένη ψυχολογική κυριαρχία και υποταγή και/ο φυσικός περιορισμός (δέσιμο σώματος) και/ή πρόκληση πόνου και/ή σχετικών πρακτικών με ένα ασφαλή, νόμιμο και συναινετικό τρόπο προκειμένου τα υποκείμενα που συμμετέχουν να βιώσουν ερωτική διέγερση και/ή προσωπική ωρίμανση.

Αν θέλουμε να αναφερθούμε στα αρχικά: To bdsm αποτελείται απο τα B/D (bondage– discipline) τα οποία αναφέρονται στο όταν καποι@ περιορίζει με ορισμένα μέσα κάποι@ άλλ@ και τ@ν εκπαιδεύει να συμπεριφέρεται με κάποιους τρόπους. Το D/S στο dominance–submission δηλαδή τις ερωτικές σχέσεις που βασίζονται στην κυριαρχία κάποιου υποκειμένου και την υποταγή κάποιου άλλου. To S/M στο sadism–masochism, τον ερωτισμό που προκύπτει από την πρόκληση πόνου και την απόλαυση του.

Το bdsm είναι ένας ερωτισμός όπου είσαι ταυτόχρονα ηθοποι@,σκηνοθέτ@ και συγγραφέας…Τα μέλη μιας συνεδρίας- session (χρόνος που πραγματοποιούνται έπειτα απο συμφωνία τα bdsm δρώμενα) ουσιαστικά στήνουν μια σκηνή και δημιουργούν συνειδητά ερωτικούς ρόλους προς επιτέλεση .Ένα χαρακτηριστικό του bdsm είναι ότι ενεργοποιεί το παιδί μέσα μας λόγω της δημιουργικότητας και του παιχνιδιού που απαιτεί, παράλληλα με τ@ ενήλικ@ εαυτ@ μας λόγω της ύπαρξης ευθύνης για το υποκείμενο/α που έχουμε απέναντι μας και την ερωτική ηδονή που εισπράττουμε. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένας συνδυασμός πολιτισμένων συμφωνιών και πρωτόγονων ορμών. Σε μία κοινωνία που μας ωθεί όλο και περισσότερο προς την αδρανοποίηση της δημιουργικότητας μας το bdsm είναι μια μορφή ερωτισμού που βασίζεται στην ενεργοποίηση της φαντασίας μας.

Το bdsm έχει την υπέροχη ιδιότητα του να δίνει ερωτική φόρτιση σε αντικείμενα ή καταστάσεις που κανονικά δεν την έχουν (μια ζώνη πχ στην κανονική της χρήση λειτουργεί ως αξεσουάρ ένδυσης, ενώ στο bdsm μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένας τρόπος μαστιγώματος). Κάνεις πράγματα τα οποία υποτίθεται οτι δεν πρέπει να κάνεις στην καθημερινή σου ζωή δημιουργώντας έναν άλλο κόσμο.

Το bdsm δανείζεται το” περιτύλιγμα” ή αλλιώς την επιφάνεια της εξουσίας και της δύναμης ενώ ταυτόχρονα κρατά τον πυρήνα της ελευθερίας, της αμοιβαιότητας και της συναίνεσης δημιουργώντας μια κατάσταση ηδονής ή και κάθαρσης που ωφελεί τα συμβαλλόμενα μέλη. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι “κλέβει” την αναπαράσταση της εξουσίας στερώντας της την ουσία της εκτρέποντας την προς μια κουλτούρα ισότητας. Χρησιμοποιεί την δύναμη για αμοιβαία διασκέδαση και όχι για εκμετάλλευση ή κακοποίηση. Τα υποκείμενα έχουν τον έλεγχο της εξουσίας καθώς αυτά την δημιουργούν και την διαχειρίζονται με βάση συμφωνία και αυτά την καταργούν όταν το επιθυμούν.

Bdsm επιθυμία και διαφάνεια

Γιατί η bdsm επιθυμία; Γιατί μας προσφέρει ηδονή ή αυτογνωσία και ωρίμανση. Γιατί είναι πιο ξεκάθαρο το όταν βγαίνεις με κάποι@ και λες συζητώντας με κάβλα και νάζι “μου αρέσει να με πνίγεις, να μου ρίχνεις χαστούκια στο πρόσωπο βρίζοντας με, όταν το κάνουμε αλλά να μην με φτύνεις και πειράζεις τα μαλλιά μου…” Το να συζητούν οι άνθρωποι τις επιθυμίες τους συνιστά ενός σεξουαλικού τύπου διαφάνεια. Η κουλτούρα της διαφάνειας καθιστά ορατή την επιθυμία κάτι που σημαίνει ότι μπορεί να αμφισβητηθεί και να επεξεργαστεί από τα υποκείμενα που συμμετέχουν. Το bdsm εμπεριέχει την συζήτηση για την εκπλήρωση των ερωτικών επιθυμιών καθώς όταν μεταχειρίζεσαι ποιητικά και συναινετικά βία, εξουσία, παράλογα σενάρια και ασυνήθιστους ρόλους τότε πρέπει αναγκαστικά να συζητήσεις, δεν γίνεται αλλιώς. Το βανίλα αντεπιχείρημα σε αυτό είναι ότι με την συζήτηση χάνεται ο αυθορμητισμός και η έκπληξη ώστε το σεξ να καταλήξει σε μια ορθολογική αγγαρεία. Σε καμιά περίπτωση δεν είναι “βαρετό” το να σε απασχολούν τα όρια και η ευχαρίστηση του ανθρώπου που έχεις απέναντι σου, το αντίθετο μαλίστα: όταν υπάρχει κατανόηση κι εμπιστοσύνη τότε υπάρχει άνεση και απελευθέρωση κάτι που οδηγεί σε πιο συγκλονιστικές και ηδονικές ερωτικές καταστάσεις.

Οι ρόλοι του bdsm

Οι ρόλοι του bdsm είναι τρείς top, bottom και switch. Ο top ρόλος είναι αυτός που δίνει, ο bottom αυτός που δέχεται και ο switch αναφέρεται σε άτομα που δεν έχουν κάποιο σταθερό ρόλο καθώς τους αρέσει να εναλλάσσονται. Η σχέση που έχουν τα υποκείμενα μεταξύ τους είναι ανταλλαγής δύναμης, το bottom άτομο δανείζει την δύναμη στο top και αυτό ουσιαστικά αναλαμβάνει να την πολλαπλασιάσει ώστε να την εισπράξουν μεγαλύτερη πίσω όλα τα μέλη . Υποκατηγορίες του top είναι ρόλοι όπως dominant (κυρίαρχ@), master (αφέντ@),pet owner (ιδιοκτήτ@ κατοικίδιου),rigger (το άτομο που δένει), δάσκαλ@, γιατρός ,γονέας,κλπ. Υποκατηγορίες του bottom είναι ρόλοι όπως submissive (υποτακτικ@),slave (σκλάβ@), pet (κατοικίδιο), rope bottom (το άτομο που το δένουν),μαθητ@, ασθενής,brat (κακομαθημένο παιδί),κλπ. Γενικά το όρια τα θέτει η φαντασία των υποκειμένων…

Όρια και Safeword

Αρχικά τα μέλη μιας bdsm σχέσης δημιουργούν κάποια κοινά προσυμφωνημένα όρια. Ορίζουν το τι θέλουν να κάνουν και το τι όχι σε μια σκηνή (σκηνή λέγεται ουσιαστικά ο χρόνος που λαμβάνει χώρο το bdsm). Είναι απαραίτητο να γίνεται μια συζήτηση σχετικά με το τι επιθυμούν τα μέλη κάθε φορά. Η ειλικρινής επικοινωνία όπως και η εμπιστοσύνη ανάμεσα στα συμβαλλόμενα μέλης της bdsm σχέσης είναι κάτι το σημαντικό και αναγκαίο.

Υποχρεωτικός φορέας ελέγχου μια σκηνής είναι το safeword (λέξη ασφάλειας) που κανονίζεται απο την συζήτηση πριν την σκηνή. Όταν κάτι δεν πάει καλά, υπάρχει ένα πρόβλημα ή πρέπει κάτι να αλλάξει σε μια σκήνη και ειπωθεί το safeword τότε όλα σταματάνε και γίνεται συζήτηση για το τι πήγε στραβά ώστε να μην ξανασυμβεί. Το safeword συνήθως είναι λέξη μικρή και κοφτή ώστε αν ένα άτομο βαριανασαίνει να μπορεί να την αναφέρει. Κάποιες φορές μπορεί να είναι ένας ελαφρύς χτύπος (πχ όταν πνίγεται ένα άτομο και δεν μπορεί να μιλήσει, μπορεί χτυπήσει ελαφρά τ@ν top του στο πλευρό ως ένδειξη σταματημού) ή μια συγκεκριμένη ματιά. Βέβαια έχει να κάνει και με την επικοινωνία που έχουν τα υποκείμενα, μπορεί σε μια σκηνή να γίνει όντως κάτι κακό και το ένα απο τα δύο άτομα να το καταλάβει και να σταματήσει η σκηνή χωρίς να ειπωθεί το safeword, αυτό όμως συμβαίνει σε περιπτώσεις που υπάρχει μεγάλη εγγύτητα και πάρα πολύ επικοινωνία. Τα όρια όπως και το safeword εξασφαλίζουν ότι καμία κατάσταση δεν θα βγει εκτός ελέγχου.

Τύποι σχέσεων στο bdsm

Υπάρχουν διάφοροι τύποι σχέσεων στο bdsm, από παιχνίδι που περιορίζεται αποκλειστικά στο υπνοδωμάτιο μέχρι σχέσεις όπου το παιχνίδι λαμβάνει χώρο 24 ώρες την μέρα, 7 μέρες την εβδομάδα (το γνωστό 24/7). Κάποιες έχουν να κάνουν μόνο με το σεξουαλικό κομμάτι, κάποιες έχουν να κάνουν με την συνολική ζωή του ατόμου (οι σχέσεις όπου υφίσταται το tpe – total power exchange – ολική ανταλλαγή δύναμης) κάποιες μπορεί να είναι και asexual. Μια σχέση μπορεί να είναι μονοσυντροφική ή και πολυσυντροφική ανάλογα με τις επιθυμίες των υποκειμένων.

Τα μοντέλα SSC και Rack

Μία σταθερά που έχει προκύψει στο bdsm είναι τα δύο μοντέλα εκτελεσής του. Το SSC δηλαδή: safe, sane consensual (ασφάλεια, νηφαλιότητα και συναίνεση). Ασφάλεια σημαίνει το να έχουν ληφθεί τα κατάλληλα μέτρα ώστε να μην προκληθούν μεγάλες σωματικές – ψυχικές βλάβες ή και θάνατος στα άτομα που πραγματοποιούν την σκηνή. Η νηφαλιότητα σχετίζεται με την ύπαρξη μιας κατάστασης όπου τα άτομα που συμμετέχουν θα έχουν συνειδητά τον έλεγχο της κατάστασης. Δηλαδή δεν θα είναι υπο την επήρεια ουσιών (αλκοόλ ναρκωτικών), ή σε κάποιο αρκετά νεανικό ηλικιακό στάδιο ή σε μια ανισσόροπη πνευματική κατάσταση που θα είναι ανίκανα να συναινέσουν. Για την συναίνεση θα μπορούσαν να ειπωθούν αρκετά πράγματα καθώς είναι θεμέλια λίθος της φεμινιστικής σεξουαλικότητας , το ακριβώς αντίθετο της κουλτούρας βιασμού, για την ώρα όμως θα περιοριστούμε την ορίσουμε ως εξής: Συναίνεση είναι μια ενεργή συνεργασία για το ώφελος, την ευεξία και την ευχαρίστηση όλων των ατόμων που τα αφορά.

Το δεύτερο μοντέλο είναι το Rack δηλαδή risk-aware consensual kink (οι συναινετικές kink δραστηριότητες όπου υπάρχει το ενδεχόμενο του κινδύνου και το γνωρίζουν τα άτομα). Πρέπει όλα τα μέλη να γνωρίζουν τους κινδύνους που υφίστανται σε μια πρακτική. Στο rack μοντέλο τίποτα δεν μπορεί να θεωρηθεί απόλυτα ασφαλές, υπάρχει απλά το λιγότερο ασφαλές και το περισσότερο ασφαλές. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η έννοια του κινδύνου μετατίθεται περισσότερο στις υποκειμενικότητες των ατόμων : για κάποιο άτομο κάτι μπορεί να θεωρηθεί κίνδυνος και για κάτι άλλο όχι. Το erotic asphyxiation (η διέγερση που προκαλείται μέσω της πρόκλησης ασφυξίας) θα μπορούσαμε να πούμε ότι είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα rack.

Συνοψίζοντας: και τα δύο μοντέλα έχουν να κάνουν με την προστασία των συμμετεχόντων, η διαφορά είναι ότι το rack σου λέει “κοίταξε αυτό που κάνεις φλερτάρει με την κόκκινη γραμμή του να πάθεις κακό απο κει και πέρα έχει να κάνει με σένα αν συνεχίσεις ή όχι” ενώ το ssc “με ενδιαφέρει περισσότερο από όλα να μην πάθει κανείς μας κακό “

Aftercare

Ύστερα απο κάθε σκηνή, πρέπει να υπάρχει μια διαδικασία που να επιστρέψουμε στην προηγούμενη μας κατάσταση καθώς πιο πριν είχαμε αγγίξει τα όρια μας. Τότε πρέπει το bottom άτομο να νιώσει ασφάλεια, φροντίδα και εκτίμηση με κάποιον τρόπο. Αυτή η διαδικασία λέγεται aftercare και μπορεί να είναι μια τρυφερή αγκαλιά, μια βόλτα, μια χαλαρή κουβέντα,ένα γεύμα …γενικά κάτι που να λειτουργεί με θετικό τρόπο απέναντι στο bottom άτομο. Το aftercare είναι αρκετά σημαντικό για το bdsm καθώς είναι υπεύθυνο για την εξισορρόπηση των ατόμων και την καλύτερη επικοινωνία τους.

Κακοποίηση

Προκειμένου να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα καθώς υπάρχουν άτομα που καλύπτουν κακοποιητικές συμπεριφορές βαφτίζοντας τες bdsm θεωρώ χρήσιμο να γίνουν κάποιες αναφορές (σίγουρα το θέμα της κακοποίησης είναι μεγάλο και δεν μπορεί να θιχτεί σε λίγες γραμμές). Επίσης να αναφέρουμε το ότι εαν κάποιο υποκείμενο δρα κακοποιητικά, χρησιμοποιώντας το bdsm για να καλύψει και να δικαιολογήσει τον μισογυνισμό του ή κάθε είδους σεξισμό τότε αποκλείεται από την κοινότητα (ή τουλάχιστον αυτό πρέπει να γίνεται).

1.Η κακοποίηση καταστρέφει κάθε μορφή εμπιστοσύνης, ενω το bdsm βασίζεται στην ύπαρξη εμπιστοσύνης και το χτίσιμό της.

2. Στην κακοποίηση δεν υπάρχει επικοινωνία και υποστήριξη, το bdsm δημιουργεί ένα περιβάλλον στο οποίο όλα τα μέλη μπορούν να μιλήσουν για τις επιθυμίες, τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους.

3. Στην κακοποίηση τα μέλη έχουν σχέση φόβου μεταξύ τους ενώ στο bdsm υπάρχει θέληση να για συνάντηση.

4.Στην κακοποίηση κανείς δεν ξέρει πως ή πότε θα γίνει κάτι και δεν υπάρχει συμφωνία ή διαπραγματεύσεις, ενώ στο bdsm συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο.

5.Στην κακοποίηση ένα μέλος παίρνει όλη την δύναμη του άλλου, ενώ το bdsm είναι μια συναινετική ανταλλαγή δύναμης όπου όλα τα μέλη αισθάνονται ενδυναμωμένα.

Kinkphobia: O σεξισμός εναντίον του bdsm

Όπως είχαμε αναφέρει πριν η κυρίαρχη προνομιούχα κουλτούρα είναι το vanilla.Και ως τέτοια παράγει αποκλεισμούς απέναντι στο διαφορετικό. Kάθε αποκλεισμός με βάση το φύλο και τη σεξουαλικότητα λέγεται σεξισμός (μια κατηγορία που είναι γενική) πιο συγκεκριμένα ο φοβικός λόγος και πρακτική απέναντι στο kink λέγεται kinkphobia. Με απλά λόγια kinkphobia είναι ο αποκλεισμός που δέχονται οι bdsmers. Για τ@ς βανίλι@ς το bdsm είναι κάτι κακό που πρέπει να εξαληφθεί ή τουλάχιστον να μείνει κοινωνικά αόρατο (το περίφημο “να κάνουν ότι θέλουν στα κρεβάτια τους αλλά να μην προκαλούν”). Η πιο διαδεδομένη μορφή kinkphobia είναι η ταύτιση του bdsm με την κακοποίηση.

Θεσμικά το bdsm μέχρι πρόσφατα θεωρούταν διαταραχή απο το DSM (Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders της American Psychiatric Association). Στο DSM-5 αποπαθολογικοποιήθηκε. Με λίγα λόγια μέχρι το 2013 μας θεωρούσαν ψυχική διαταραχή. Όχι μόνο το bdsm βέβαια,αλλά και την παρενδυσία, τον φετιχισμό, τον τρανσβεστισμό,κλπ.

Τι γίνεται συνήθως; Αν είσαι αγόρι και dom θα σε θεωρήσουν μανιακό, εξουσιομανή, νάρκισσο, βιαστή, μισογύνη, κλπ. Αν είσαι αγόρι και sub θα σε θεωρήσουν λιγότερο άντρα, προβληματικό ως προς τον ρόλο που πρέπει να επιτελέσεις. Αν είσαι dom γυναίκα θα σου πουν ότι δεν έχεις βρει τον κατάλληλο να σε βάλει στην “θέση σου”, ότι δεν είναι στην φύση σου, ότι είσαι υστερική μίσανδρη,κλπ. Αν είσαι κοπέλα sub θα προταθούν να σε σώσουν επειδή θα έχεις ψυχολογικά θέματα και αυτό γίνεται επειδή σου έχουν φερθεί άσχημα στο παρελθόν (το περίφημο “σε χτυπούσαν οι γονείς σου;”, ή το κλασσικό – πλέον – σε κινηματικούς χώρους “έχεις εσωτερικεύσει μισογυνισμό και εξουσιαστική κουλτούρα.”).

Πολλ@ φοβούνται το bdsm γιατι ουσιαστικά φοβούνται τις ίδιες τους τις επιθυμίες. Αρκετ@ θέλουν να βλέπουν το bdsm ως κακοποίηση επειδή αδυνατούν να κατανοήσουν τον συναινετικό του ερωτισμό και το γεγονός ότι δεν έχουν όλ@ τις ίδιες επιθυμίες με αυτούς. Το bdsm προκαλεί σύγχυση στον συνηθισμένο θεατή, μια κλασσική κινκφοβική αντίδραση που προκαλεί είναι το οτι “κάτι κακό συμβαίνει σε εναν άνθρωπο που του αρέσει να υποφέρει” και εκεί συνήθως ενεργοποιείται το εξουσιαστικό σύνδρομο του αυτεπίκλητου σωτήρα που πρέπει να σώζει εμάς τ@ ανώμαλ@ και να μας επαναφέρει στην βανίλα κανονικότητα είτε το θέλουμε είτε όχι… ούτως ή άλλως ένας “άρρωστος άνθρωπος δεν έχει σώας τας φρένας με αποτέλεσμα να μην μπορεί να αποφασίσει τι είναι καλό για αυτόν και χρειάζεται μονίμως κάποιον κηδεμόνα”. Αν η ελευθερία είναι αντιληπτή ως ατομικός και κοινωνικός αυτοκαθορισμός τότε αυτή η αντιμετώπιση μας απο τους “κανονικούς” είναι ακριβώς το αντίθετο της. Συνήθως οι προστάτες δεν επιθυμούν να ακούσουν τ@ άλλ@ να λέει “αυτό είναι που θέλω” καθώς επιθυμούν περισσότερο να επιβάλλουν την δική τους οπτική περί σωστού ή λάθους.

Ακούμε συνήθως το “σε μια απελευθερωμένη κοινωνία δεν θα υπήρχε bdsm”, ναι ωραία μόνο που σε μια απελευθερωμένη κοινωνία δεν θα υπήρχε τίποτα με τον τρόπο που το γνωρίζουμε τώρα,είτε αυτό είναι bdsm, είτε είναι μονογαμικό ετεροφυλόφιλο vanilla sex, είτε είναι polyamory,κλπ. Αυτή η προσέγγιση προδίδει επιθετική χρήση του vanilla προνομίου προκειμένου να επιβληθεί η σίγαση (δλδ ο θάνατος) της kink επιθυμίας

Σύμφωνα με τ@ς βανίλ@ς συνεισφέρουμε στην παρακμή των ανθρώπινων σχέσεων και συντηρούμε κακές συνήθειες παράλληλα εξελίσσοντας τις και ότι τα άτομα που συμμετέχουν σε αυτά ύστερα από χρόνια θα μετανιώσουν και θα έχουν προβλήματα προσπαθώντας να διορθώσουν τα τραύματα που τους άφησε αυτή η σεξουαλικότητα. Ότι προωθούμε τον βιασμό, την κακομεταχείριση και αντικειμενοποίηση των γυναικών (και των αντρών). Όλα αυτά είναι άμυνες καθώς είναι πιο εύκολο το να μας δαιμονοποιήσουν παρά το να ενδιαφερθούν το για ποιόν λόγο μας αρέσει… Κι εκτός από όλα αυτά έχουμε και το θράσος να τα φέρνουμε στην δημόσια σφαίρα αντι να τα κρατήσουμε ως ένα ένοχο μυστικό στο κρεβάτι μας! Για να το πω πιο απλά όση σχέση έχει το σεξ με τον βιασμό άλλα τόση σχέση έχει το bdsm με την κακοποίηση.

Πρέπει να ειπωθεί το ότι οι αποκλεισμοί που βιώνονται ήδη απο τα υποκείμενα συνδυάζονται παράλληλα με την kink ταυτότητα καθώς κάθε υποκείμενο αποτελεί σύνολο πολλαπλών ταυτοτήτων πχ μια πολυσυντροφική ομοφυλόφιλη trans mistress προφανώς βιώνει χειρότερη κοινωνική καταπίεση απο έναν μονογαμικό ετεροφυλόφιλο cis αρσενικό dom, δηλαδή υπάρχει καταπίεση από την μονοκανονικότητα (μονογαμική νόρμα) από το cis προνόμιο ,απο το αντρικό προνόμιο και την ετεροκανονικότητα. Δυστυχώς λογικές αποκλεισμού υπάρχουν πάντου (όπως στον ετεροφυλόφιλο ή ομοφυλόφιλο κόσμο μπορούμε να συναντήσουμε αντίστοιχες και στο bdsm) αυτό που μπορούμε να κάνουμε είναι να λάβουμε μέτρα ανάλογα με τι περιστάσεις και να ασκήσουμε κριτική ώστε να εξαλειφθούν.

Εισήγηση της ομάδας “Bdsm: Βίωμα και πολιτική” στο 3ο Lgbtqi+ Pride Κρήτης

Tags

bdsm, lgbtqi+ pride

Facebook Event link

Πρόγραμμα 3ου Lgbtqi+ Pride Κρήτης

 

Αγαπητές ανώμαλες υπάρξεις ως ομάδα συμμετέχουμε στο Crete Pride στις 30/6 ώρα 19:00 με εισηγήση “Bdsm: Βίωμα και πολιτική” (όπου θα ακολουθήσει και συζήτηση). Θα έχουμε και μαζί μας ορισμένα περιοδικά radical kink politics. Ελάτε να γνωριστούμε απο κοντα

Περιγραφή:

“BDSM: Βίωμα και πολιτική, ομάδα Spank

Αρχικά θα γίνει μια εισαγωγή σχετική με την kink κουλτουρα και ειδικότερα το bdsm,βασικά σημεία της θεωρίας του, τις δυναμικές των ρόλων,την kinkphobia,το βανίλα προνόμιο, όπως επίσης την σύνδεση τους με το queer και τον sex positive φεμινισμό. Πιο συγκεκριμένα θα γίνει ανάλυση του bdsm ως πεδιο μαχης στη διαλεκτικη μεταξυ θεωριας και πραξης και της συναινεσης ως το μονο οριο της ηδονης ως θεωρητικο εργαλειο. Στο δεύτερο μέρος της εισήγησης θα γίνει αναφορά και ανάλυση kink βιώματων ορισμένων μελών της συλλογικότητας όπως επίσης και το πως όλα αυτά γίνονται αντιληπτά απο ένα χειραφετησιακό πολιτικό πλαίσιο. Επίσης θα γίνει εκτενής αναφορά το φασμα της switch επιθυμιας και στην switchphophia ως υπερασπιση της ουσιοκρατικής λογικής εφαρμοσμένη στην kink σεξουαλικότητα. Στο τέλος των εισηγήσεων θα πραγματοποιηθεί συζήτηση.
(Αν κατα την διάρκεια της συζήτησης κάποιο υποκείμενο εκφραστεί σεξιστικά ή κινκφοβικά ο λόγος θα του αφαιρεθεί, καθώς ως kink ατομικότητες δε μας δίνεται συχνά χώρος να εκφραστούμε δημόσια με ελεύθερια και ασφάλεια.)”

τρικακια που πεταξαμε στο athens pride

Tags

kinkphobia

Toxic masculinity (Όξινη Αρρενωπότητα)

Tags

toxic masculinity

“The three most destructive words that every man receives when he’s a boy is when he’s told to ‘be a man,’” —Joe Hermann, coach and former NFL player

     Ουσιαστικά η όξινη αρρενωπότητα είναι ένα θεωρητικό πλαίσιο για την περιγραφή και την προσέγγιση των αρνητικών επιπτώσεων το πώς ορίζεται η έννοια του ανδρισμού υπό την πατριαρχία. Κάτ. αρχάς μέσω της κοινωνικοποίησης ότι υπάρχει ένα αντικειμενικό σετ κριτήριων και στόχων που πρέπει κάποιος που αυτό προσδιορίζεται ως άντρας να εκπληρώσει. Να είναι στρέιτ, δυνατός, να έχει υψηλή και σιωπηρή αντοχή στον πόνο, να έχει αυτοπεποίθηση, να είναι μη δείχνει συναισθήματα πάρα μέσω του θύμου και της βίας, να θέλει πάντα το σεξ και κάτ. επέκταση να είναι επιτυχής “κατακτητής”, να απορρίπτει συναισθηματικές δεσμεύσεις κλπ.

     Αυτά το απραγματοποίητα σετ συνθήκων, οδηγούν όσους προσδιορίζουν τον εαυτό τους ως άντρες να είναι αποκομμένοι από τα συναισθήματα τους και να αδυνατούν να τα εκφράσουν με υγιές τρόπους. Μην έχοντας υγιές και εποικοδομητικές διόδους έκφρασης , υποφέρουν σωματικά και ψυχολογικά νοσήματα σιωπηρά, και θα πάνε στον γιατρό η ψυχολόγο πολύ αργότερα από τις γυναίκες. Σημαίνει ότι οι άντρες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά αυτοκτονίας, τραυματισμού η θανάτου λογού βίας, και προβλήματα υγείας λόγο του ότι πήγαν πολύ αργά στον γιατρό (άρθρα που περιγράφουν σε μεγαλύτερη λεπτομέρεια τα παραπάνω φαινόμενα εδώ και εδώ )

     Στο χώρο του BDSM που υπάρχει μέσα στην πατριαρχεία και αρά επηρεάζεται από αυτήν, αναπαράγεται αυτή η τοξικότητα. Πέραν του σεξουαλικού προσανατολισμού, ο άντρας σε ενεργητικό ρολό (dom/master/predator) θεωρείται η πρώτη και λογική επιλογή ενός άντρα. Πάλι αναπαράγεται ένα μη ρεαλιστικό πρότυπο του τι εστί Κυρίαρχος. Σκληρός, δυνατός με αυτοπεποίθηση απόμακρος συναισθηματικά. Ουσιαστικά πάλι ένα μονοδιάστατο ων, ενός κυνηγού με μόνο ενδιαφέρον το θήραμα, χωρίς συναίσθημα.

    Δεν υπάρχει χώρος για χιούμορ, ευαισθησία, συναισθηματική δέσμευση. Ο Κυρίαρχος άντρας πρέπει να ελκύεται στον σαδισμό σαν επέκταση της βίας.

    Σε αντίθεση, Ο υποτακτικός άντρας, αποδίνει τον ανδρισμό του με το να αποδέχεται τον πόνο η την εκάστοτε οδηγία σιωπηρά και χωρίς παράπονο, πολλές φορές πέραν τον ορίων της αρέσκειας και αντοχής του.

     Υπάρχουν υπερβολικά πολλά παραδείγματα αρνητικών εκφράσεων του ανδρικού ρολού γενικά και στο BDSM συγκεκριμένα και δεν θα κουράσω με το να τα γράψω όλα εδώ. Το θέμα μας είναι πως το αντιμετωπίζουμε.

     Κάτ. αρχάς σε προσωπικό βαθμό πρέπει να απορρίψουμε την βασική ιδέα ότι πρέπει να «αποδείξουμε» ότι είμαστε άντρες είτε στον εαυτό μας είτε στους άλλους.

    Χρειάζεται να ψάξουμε τον εαυτό μας, με ειλικρινά και κατανόηση. Να ξεχωρίσουμε τι κάνουμε γιατί το θέλουμε και τι γιατί θεωρούμε ότι πρέπει ως άντρες. Έτσι ώστε να μπορούμε να τα αποβάλλουμε και να δράμε σαν την ιδιαιτερότητα που είμαστε.

     Σε συλλογικό βαθμό, και αυτό είναι ζήτημα μεγάλης σημασίας, πρέπει να δημιουργήσουμε συλλογικότητες στήριξης και αλληλοβοήθειας. Να ενθαρρύνουμε τους άντρες στο κοινωνικό μας κύκλο να μιλάνε ανοιχτά για το πώς νιώθουν και να στηρίζουμε την έκφραση τους ιδίως στο BDSM χώρο. Επίσης να κατακρίνουμε συμπεριφορές που αναπαράγουν αυτή την όξινη αρρενωπότητα οπού και οπότε παρουσιάζονται.

     Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να αποβάλλουμε αυτή τα όξινα χαρακτηριστικά και να απολαύσουμε την σεξουαλικότητα μας με ένα υγιές και συνολικό τρόπο.

Η toxic masculinity είναι μια έννοια που πρώτα παρουσιάστηκε σε ένα κίνημα ανδρικών δικαιωμάτων (Male Rights Movement) και συγκεκριμένα το Mythopoetic Men’s Movement. (1) Σήμερα είναι κομμάτι των θεωρητικών συζητήσεων και προσεγγίσεων του 4 κινήματος φεμινισμού* (2) όσο αφορά τον ανδρικό ρολό (male gender role). Επειδή η λέξη τοξικ@ χρησιμοποιείται, ιδίως στο ελληνικό γλωσσικό πλαίσιο για να στιγματίσει χρήστ#ς και εθισμέν#ς σε παράνομες ψυχοδραστικές ουσίες, επιδιώκουμε μέσα σε κάποια κομμάτια των queer και φεμινιστικών κινημάτων την επανοικειοποίηση της λέξης, στα πλαίσια του αποστιγματισμού της χρήσης και ήδη έχουν δημοσιευτεί σχετικά κείμενα.(3) Επειδή λοιπόν ο όρος “τοξική αρρενωπότητα”, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να δηλώσει πως στιγματίζεται και αναπαρίσταται ως ελλειπτική μια αρρενωπότητα που χρησιμοποιεί ουσίες, δε θέλουμε να τον χρησιμοποιήσουμε για να αναφερθούμε σε καταπιεστικές εκφάνσεις τις αρρενωπότητας γι’ αυτό θα αποδώσουμε τον όρο ως όξινη αρρενωπότητα.

1)Mythopoetic Men’s Movement: κίνημα αντρών της δεκαετίας που προσπαθούσε να βρει μια χρυσή τομή ανάμεσα στον ανδρικό σωβινισμό και το φεμινισμό με ένα πρόταγμα για τους άντρες να ανακαλύψουν τη βαθιά τους αρρενωπότητα. δεν ήταν επιθετικό μισογυνικό και αντιφεμινιστικό όπως είναι τα σύγχρονα, όμως του έλειπε μια πολιτική κριτική στην πατριαρχία και μια αυτο-αμφισβήτηση του ανδρικού προνομίου. ανεξάρτητα απ’ τα όποια προβλήματος του συγκεκριμένου κινήματος, ο όρος τοξική αρρενωπότητα επινοήθηκε απ’ αυτό για να στιγματίσει κακοποιητικές πλευρές της αρρενωπότητας και αξιοποιήθηκε μεταγενέστερα απ’ τους φεμινισμούς σε άλλα πλαίσια πολιτικού λόγου.

2)τέταρτο κύμα φεμινισμού ονομάζεται από κάποι#ς θεωηρητικ#ς η νέα ανάδυση φεμινιστικής συλλογικοποίησης κι ενδυνάμωσης μέσα απ’ τα social media, που χαρακτηρίζεται από έντονη διαθεματικότητα και σύνδεση με άλλα κινήματα. Για περισσότερες πληροφορίες δείτε το βιβλίο της Kira Cochrane All the Rebel Women: The Rise of the Fourth Wave of Feminism

3)διαβάστε: Ένα πρώτο πολιτικό κείμενο από queer toxic άτομο https://postmodernresistance.wordpress.com HYPERLINK “https://postmodernresistance.wordpress.com/2015/06/16/ενα-πρωτο-πολιτικο-κειμενο-απο-toxic-queer-ατομ/”/2015/06/16/ενα-πρωτο-πολιτικο-κειμενο-απο-toxic-queer-ατομ/

Το κείμενο αυτό βρίσκεται στο πρώτο τεύχος του Radical Kink Politics

Ένας Κώδικας Τιμής για τις Leather dykes

Tags

leather dykes, lesbian, pat califia, samois, second coming

 

Ένας Κώδικας Τιμής για τις Leather dykes

Από τ@ν Pat Califia, από το βιβλίο “The Second Coming”

Νοιώθω λίγο ανόητη που το γράφω αυτό. Είναι αρκετά προσωπικό και δεν είμαι σίγουρη ότι γράφοντας στο χαρτί για τα δικά μου πιστεύω θα ήταν χρήσιμο σε κάποια άλλη. Και θα ήμουν τελείως χαζή αν προσπαθούσα να πω στην οποιοδήποτε ότι αυτά τα στοιχεία δεν είναι τίποτα λιγότερο από στόχους. Και μοιάζει πολύ μακρυνό ότι μια μέρα θα πραγματωθούν.

Το ξέρω μόνο για την εαυτή μου, το leather είναι κάτι παραπάνω από ξεκίνημα. Μπορεί να είναι ένας δυνατός δεσμός μεταξύ ντόμπρων γυναικών που έχουν το κουράγιο να είναι ειλικρινείς με τις δικές τους ανάγκες, γυναίκες δυνατές που έχουν τ’ αρχίδια να ζουν έξω από τις κοινωνικές νόρμες. Για μένα, αυτοί οι δεσμοί υπερβαίνουν ο,τι επαφη ειχα ακόμη και με την οικογένειά μου. Έλεγαν παλιά “το leather είναι σκληρότερο κι από το αίμα”. Αλλά αν είναι να εγκαταλείψουμε τα στανταρτς και τους θεσμούς που κρατάνε τις περισσότερες γυναίκες εξημερωμένες, χρειαζόμαστε έναν κώδικα για τις ίδιες μας τις εαυτές που να μας αποτρέψει να φάμε η μια την άλλη.

 

1 Θα φροντίζω τα οικονομικά μου μόνη μου. Θα πληρώνω τα χρέη μου. Δε θα φέρομαι χειριστικά και δε θα αναγκάζω άλλες γυναίκες να με στηρίζουν οικονομικά. Αν είναι να δανειστώ χρήματα, θα τα επιστρέψω. Αν δανειστώ αντικείμενα κάποιας άλλης θα τα προσέχω και θα τα επιστρέψω στην ίδια κατάσταση πού ήταν όταν τα δανείστηκα.

2 Θα φροντίζω την εαυτή μου διανοητικά, συναισθηματικά και σωματικά. Αν χρειαστώ μια συμβουλή ειδικού ή ιατρική φροντίδα, θα την έχω. Αν χρειαστώ υποστήριξη προς αναζήτηση επαγγελματικής υποστήριξης, θα ζητήσω βοήθεια. Δε θα το ρίξω στην αυτοκαταστροφή, δε θ’ αφήσω το αλκοόλ ή τα ναρκωτικά να με καταβάλουν και δε θα εκθέσω την εαυτή μου ή άλλη γυναίκα σε κάποια ασθένεια κάνοντας unsafe sex ή χρησιμοποιώντας τις ίδιες βελόνες.

3 Θα φροντίζω σεξουαλικά τον εαυτό μου. Δε θα χω σεξ με κάποια που περιφρονώ μόνο επειδή το χω ανάγκη. Δε θα αφήσω κάποια να με χρησιμοποιήσει γιατί απλά μου προσφέρει σεξ. Δε θα καταπατήσω άλλη γυναίκα μόνο για μια σεξουαλική επαφή. Δε θα πουλήσω τα βασικά μου δικαιώματα και ευθύνες για το σεξ. Δε θα προσποιηθώ ότι είμαι top μόνο και μόνο για το πρεστίζ και δε θα προσποιηθώ ότι είμαι bottom γιατί δε θέλω να “πάρω την ευθύνη”

4 Θα φροντίζω τις σχέσεις μου. Θα είμαι ειλικρινής με τη σύντροφό μου (τις συντρόφους μου). Θα λύνω τις διαφορές μας με μη βίαιο τρόπο. Αν χρειαστεί ν’ αλλάξω ή να λήξω μια σχέση, θα το κάνω με στοργή. Δε θα φερθώ σε κάποια που αγάπησα σαν ξένη ή σαν εχθρό. Αν κάποια λήξει τη σχέση μαζί μου θα το αναγνωρίσω σαν αναφαίρετο δικαίωμα της και δε θα το χρησιμοποιήσω σαν αφορμή υποκίνησης βεντέτας μαζί της

5 Θα φροντίζω αυτό που μου ανήκει. Θα καλυτερεύω οποία μου ανήκει. Δε θα εκμεταλλευτώ τη στοργή και την εργασία κάποιας μόνο και μόνο επειδή τεμπελιάζω ή είμαι ανασφαλής και δε μπορώ την κούραση. Δε θα καταστρέψω την ευχαρίστηση της bottom μου γιατί έχω κόμπλεξ με το επαγγελματικό της στάτους. Δε θα σαμποτάρω τη ζωή της γενικά για να την έχω μόνο υπό έλεγχο

6 Θα φροντίζω αυτή στην οποία ανήκω. Δε θα κάνω συμφωνίες που δε σκοπεύω να κρατήσω. Δε θα υπονόμευσω την εμπιστοσύνη της. Δε θ αλλάξω την άποψη μου στο αν συναίνεσα σε κάποια σκηνή όταν η σκηνή έχει τελειώσει. Δε θα την προκαλώ σε καυγάδες μαζί μου

7 Όσο περνάει από το χέρι μου, θα υπερασπιστώ την εαυτή μου και άλλες γυναίκες από κάποιο κίνδυνο. Δε θα τραυματίσω σωματικώς άλλη γυναίκα και δε θα επιτρέψω να με τραυματίσουν χωρίς να επανορθώσουν.

8 Θα κρατάω τις υποσχέσεις μου και δε θα δίνω εύκολα υποσχέσεις.

9 Δε θα προσποιηθώ ότι γνωρίζω πράγματα που αγνοώ. Δε θα ασκήσω S/M πρακτικές που είναι πέρα από τις δυνατότητες και τις εμπειρίες μου. Θα τιμάω τις δασκάλες μου και πάντα θα τις εκτιμώ για τις γνώσεις που μοιράστηκαν μαζί μου. Δε θα κρύψω αυτές τις γνώσεις και εμπειρίες, αλλά θα τις μεταβιβάσω σε όποια γυναίκα είναι αυθεντικά περίεργη και πρόθυμη να μάθει.

10 Δε θα κουτσομπολεύω. Αν γνωρίζω κάτι καλό ή κακό για κάποια, θα μοιραστώ αυτήν την πληροφορία μόνο όταν είναι απαραίτητο κι εποικοδομητικό να το κάνω, εφόσον δεν παραβιάζω την εμπιστευτικότητα της. Δε θα λέω ιστορίες που δε μπορώ προσωπικά να επιβεβαιώσω και θα “πετάω σκατά”, διαδίδω φήμες ή θα προδίδω ύπουλα κάποια. Αν δε μπορώ να κρατήσω τα μυστικά κάποιας, δε θα την αφήσω να τα μοιράζεται μαζί μου. Αν έχω πρόβλημα με κάποια θα το αντιμετωπίσω μόνη μου και δε θα “τρέφω” το πρόβλημα γκρινιάζοντας γι’ αυτό.

11 Θα σέβομαι και θα τιμώ ιδιαιτέρως άτομα εντός της κοινότητας, που κάνουν πράγματα που εγώ δεν κάνω, επειδή έχουν ικανότητες που εγώ δεν έχω. Δε θα συμβάλω σε καμία προσπάθεια στιγματισμού ή τιμωρίας τους, επειδή είναι διαφορετικά από εμένα.

12 Δε θα καυχιέμαι. Αν είμαι καθόλου καλή, άλλες γυναίκες θα καυχιούνται για μένα. Αν δεν είμαι καλή το να καυχιέμαι είναι μορφή ψέματος. Η αξιοπρέπεια κι η ήρεμη συμπεριφορά είναι το στίγμα μιας παίκτριας που αξίζει την εμπιστοσύνη σου. Μια φρενήρης καταδίωξη της καλής γνώμης του όχλου οδηγεί σε κακή πέψη και σεξουαλική απογοήτευση.

13 Υπήρξαν κι άλλες γυναίκες πριν από εμένα. Έκαναν τη ζωή μου ευκολότερη. Είναι οι προγονές μου – αν όχι καλύτερές μου – και θα είμαι ευγνώμων για τα κατορθώματά τους, ακόμη κι αν δεν τις συμπαθώ προσωπικά.

14 Το S/M είναι μια τέχνη και θα είμαι διά βίου μαθητευόμενη. Άλλες μπορούν να με αποκαλούν αυθεντία, αλλά εγώ γνωρίζω πως σε αυτό το παιχνίδι υπάρχουν πάντα νέα πράγματα να μάθεις.

15 Θα διατηρώ την αίσθηση του χιούμορ μου. Παίκτριες που παίρνουν τις εαυτές τους ή το παιχνίδι υπερβολικά σοβαρά , γίνονται τόσο “άκαμπτες” που κινδυνεύουν να καταρρεύσουν από το στρες.

16 Η καθαρή, εποικοδομητική δύναμη έρχεται από την υπευθυνότητα. Δε θα προσπαθήσω να κερδίσω δύναμη με οποιοδήποτε άλλο τρόπο – ούτε με το να κοιμάμαι με άλλες που την έχουν, ούτε να την αγοράζω, ούτε με το να την κλέβω από άλλες γυναίκες που έχουν κερδίσει δύναμη, επειδή δούλεψαν σκληρά και διακινδύνεψαν τις εαυτές τους γι’ αυτήν.

17 Δεν υπάρχουν θέσφατα σε αυτήν την κοινότητα. Αν θέλω να ανθίσω πρέπει να προσφέρω. Αν κάτσω με σταυρωμένα τα χέρια, τότε είμαι ένα παράσιτο και θα πρέπει να δώσω το leather μου σε κάποια άλλη που αξίζει να το φοράει.

18 Η καλή γνώμη μου για μια γυναίκα δε βασίζεται στο αν με φλερτάρει, αν με πηδάει ή αν με φτιάχνει. Όταν παίρνω θέση σε μια διαμάχη θα προσπαθήσω να σκεφτώ ποιό είναι το σωστό, πριν σκεφτώ ποιά πλευρά καυλώνει το μουνί μου.

19 Η κύρια πίστη μου είναι στις άλλες γυναίκες. Οι γυναίκες δεν έχουν αρκετό χώρο, χρήματα ή ελευθερία. Δίνω αξία στις γυναίκες και δε θα επιτεθώ σε αυτές ή θα τις εξασθενήσω. Αν έχω άντρες στη ζωή μου δε θα τους δώσω προτεραιότητα σε σχέση με τις γυναίκες και δε θα επιβάλω τη παρουσία τους σε γυναίκες που έχουν επιλέξει να βγάλουν τους άντρες από τις ζωές τους.

20 Θα φέρομαι με προσοχή στις νεοφερμένες και αυτές που τώρα ξεκινούν. Δε θα τις κρατώ απομονωμένες από τη κοινότητα για να μονοπολώ το ενδιαφέρον τους και δε θα εκμεταλλευτώ τον ενθουσιασμό ή την άγνοιά τους. Θα τους δώσω τη σωστή εισαγωγή που θα ευχόμουν να είχε δώσει κάποια σε εμένα.

21 Θα φέρομαι με τιμιότητα στις vanilla dykes, ακόμη κι αν αντιτίθεμαι στις προσπάθειες που κάποιες από αυτές κάνουν να με συνετίσουν ή να στερήσουν τα δικαιώματά μου. Θα σκέφτομαι ότι πολλές γυναίκες που σήμερα συγχύζονται με τα S/M κάποια μέρα θα είναι leatherdykes. Δε θα κάνω πιο δύσκολο το coming out για κάποιες, με το να τις ανταγωνίζομαι ή να τις απομονώνω, χωρίς αυτό να είναι αναγκαίο. Πάραυτα, δε θα σωπάσω απέναντι στις προκαταλήψεις τους ή όταν “πετούν σκατά” απέναντι στις αδερφές μου in leather.

22 Δε θα παραδώσω ποτέ την ευφυία μου μπροστά στη γοητεία κάποιας άλλης. Δε θα δεχτώ ποτέ την άποψη μιας τρίτης ως αντικειμενικά σωστή ή λανθασμένη πάνω σε ένα ζήτημα. Θα συγκεντρώσω τα δικά μου στοιχεία, θα τα ζυγίσω στο δικό μου μυαλό και θα καταλήξω στα δικά μου συμπεράσματα. Ο σεβασμός μου απέναντι στην εαυτή μου είναι πιο σημαντικός από το να είμαι δημοφιλής και να με θαυμάζουν.

σημειωση της μεταφράστριας: Υπάρχουν σημεία που είμαστε κριτικές λόγω ζητημάτων veganism,οικολογίας,νηφαλιοκρατίας,κλπ αλλά θεωρήσαμε ότι δεν είναι της στιγμής του να τα αναλύσουμε καθώς θα χανόταν το βασικό νόημα του κειμένου.

μετάφραση Teardomme

Radical Kink Politics τευχος 1

Αγαπητ@ kinksters, η συλλογικότητα έβγαλε το πρώτο της τεύχος, για να το προμηθευτείτε (χέρι με χέρι για την ώρα) στείλτε μας inbox.

Spank Collective: Radical Kink Politics
τεύχος 1, τιμή: 2,50 ευρώ

Περιεχόμενα:
1.Για μια πρώτη επαφή με το bdsm
2.Manowar και φεμινισμός
3.Συνέντευξη με την γιαπωνέζα pro-dom/noise μουσικο Maria Jiku
4.Toxic masculinity
5.Εκ-φυλες πολιτικές της βίας
6.Μια συνέντευξη απο την pro-dom Domina Lola
7.Τρεις Λόγοι που η kink σκηνή είναι μια κόλαση για τ@ς μαύρ@ς ανάπηρ@ς μη-cis kinksters
8.Οι περισσότερες απο 50 αποχρώσεις του σεξιστικού anti-kinky μίσους
9.Disrupting The Vanilla World: αναλύσεις των αυτοκόλλητων

BDSM και φεμινιστική αγνότητα

Έχω κινηθεί χρόνια στους χώρους της ανωμαλίας, από το Λουξεμβούργο στην Αθήνα και από το Τόκιο στο Λονδίνο. Δεν εξεπλάγην ποτέ ιδιαίτερα με τον σεξισμό, τα στερεότυπα και την τρανσφοβία που συνάντησα και μέσα και έξω από τις BDSM κοινότητες, και ποτέ δεν πληγώθηκα βαθιά από την γενική κοινωνική απόρριψη της καύλας μου. Δεν σοκαρίστικα ούτε καν όταν αντιμετώπισα, εντός υποτιθέμενων ασφαλών χώρων, αισχρά παραβιαστικές συμπεριφορές kinky αρρενωποτήτων, επειδή είχα από νωρίς συνειδητοποίησει κάποια πράγματα για τον κόσμο στον οποίον γεννήθηκα, τον κυρίαρχο λόγο του, τις ιεραρχίες και την βία του. Θυμό ένιωσα πολλές φορές, και μίσος ίσως, αλλά όχι απογοήτευση.

Πρωτόγνωρη και καταστροφική απογοήτευση στα πλαίσια της σεξουαλικής μου πολιτικής και καύλας, όμως, βίωσα όταν ανακάλυψα ότι το βασικό εργαλείο με βάση το οποίο υπερασπιζόμουνα την πολιτικοπροσωπική μου πράξη και ταυτότητα, οι φεμινισμοί, βρίθαν ρευμάτων και τάσεων που όχι μόνο βάφτιζαν την καύλα μου αντιφεμινιστική, αλλά επιχειρούσαν την παραγωγή μιας φεμινιστικής ρητοτικής αποκλεισμού και εκδίωξης της ανωμαλίας. Το βίωμα αυτό, η αίσθηση προδοσίας που ένιωσα όταν άλλ# με ετεροκαθόρισαν, με “ψυχανάλυσαν”, και εν τέλει μου στέρησαν πρόσβαση στον φεμινισμό τους, όταν έκριναν το feminist cred μου και με βρήκαν μετεξεταστέα, έχει χαραχθεί ανεξίτηλα στην πολιτική μου μνήμη.

Μου είπαν πολλάκις ότι η συναινετική σεξουαλική υποταγή μιας θηλυκότητας είναι άβουλη αναπαραγωγή και αποδοχή των σεξιστικών ιεραρχιών.

Δεν είναι. Ο κυρίαρχος έμφυλος λόγος θέλει την θηλυκότητα ετεροκαθοριζόμενο αντικείμενο, την θέλει σεξουαλική αντανάκλαση της ανδρικής het επιθυμίας, την θέλει χωρίς δικιά της σεξουαλικότητα και agency, απλά ένα σωματικό σκεύος έτερων σεξουαλικότητων. Και ενώ υπάρχουν σίγουρα BDSM δυναμικές που αναπαράγουν αυτό τον λόγο, δεν είναι νομοτέλεια. Η σεξουαλική υποταγή μιας θηλυκότητας μπορεί να είναι ενδυναμωτική: μια επιλογή αυτοδιάθεσης του σώματος και μια γιορτή της συναίνεσης, μια αμεταμέλητα θηλυκή επιθυμία, μια αναπλαισίωση και επανοικειοποίηση της βίας και της οδύνης. Και ίσως πολλές sub ή switch θηλυκότητες φαντασιώνονται πρακτικές και σκηνές με βαθιές ρίζες στα πατριαρχικά πρότυπα και στον σεξισμό, αλλά το ότι κάθε επιθυμία αναπτύσσεται και πλαισιώνεται στο κοινωνικο-ιστορικό της πλαίσιο και συνεπώς ενσωματώνει σεξισμό, ταξισμό, ρατσισμό, κτλ, δεν σημαίνει ότι η φαντασίωση δεν μπορεί να αποτελέσει πεδίο απόλαυσης και πολιτικής, να ανασκευαστεί, να ανακτηθεί, να κατακτηθεί, να διαβρωθεί ή να εξυψωθεί. Μπορούμε να αναλύσουμε κριτικά τις προελέυσεις των επιθυμιών μας, ακόμα και να μετασκευάσουμε ίσως τμήματα και χρειές τους, αλλά ταυτόχρονα να διεκδικήσουμε την άγρια ικανοποίησή τους. Στο κάτω-κάτω, αν πρέπει να αποβάλλουμε από πάνω μας ό,τι είναι θεωρητικά μολυσμένο από εξουσιαστικές σχέσεις και ιεραρχίες, τότε θα πρέπει να αποβάλλουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, μιας και οι σκέψεις, επιθυμίες και ανάγκες είναι και πάντα θα είναι ντε φάκτο διαμορφωμένες, περισσότερο ή λιγότερο, από το πλαίσιό τους.

Μου είπαν ότι ο ρόλος και η ταυτότητα της Domme είναι αντιφεμινιστική, επειδή δεν πάυει να είναι η πραγμάτωση μιας αντικειμενοποιητικής ανδρικής επιθυμίας, μια επιτέλεση για το ανδρικό βλέμμα.

Δεν είναι. Αν και όντως συχνά αναπαράγεται, κυρίως από την βιομηχανία του πορνό, μια βλαπτική Domme εικόνα χωρίς βούληση, μια αρχετυπική φαμ φατάλ ως εργαλείο παραγωγής ανδρικής απόλαυσης, μια Domme απεκδυμένη από κάθε αυτοκαθορισμένη ισχύ και επιθυμία, η κυριαρχική θυληκότητα μπορεί να είναι άπειρως πιο δυνατή, επαναστατική, αυτόνομη. Η Domme μπορεί να είναι κάτι περισσότερο από την ακίνδυνη και παροδική εκτόνωση των αντιφάσεων της πατριαρχίας. Η Domme μπορεί είναι μια ταυτότητα απελευθέρωσης της ανάγκης για θηλυκή βία, ή μια διεκδίκηση του μονοπωλημένου σεξουαλικού ή αισθησιακού εγωισμού. Μπορεί να είναι μια φεμινιστική εξερεύνηση των ρευστών εννοιών του ελέγχου, της ανάγκης, της κτήσης, της επιθυμίας, και μπορεί να είναι η απαίτηση μιας περιθωριακής θηλυκότητας (μαύρης, χοντρής, τρανς, μη αρτιμελούς, άλλης) για βιώματα ανατρεπτικής κυριαρχίας. Μπορούμε εμείς να καθορίσουμε την Domme ταυτότητα ή εμπειρία μας, και τη σχέση της με τους φεμινισμούς μας. Ο στιγματισμός της Domme δεν είναι παρά ή έμμεση αποδοχή του ετεροκαθορισμού της εμπειρίας αυτής εκ μέρους του κυρίαρχου πατριαρχικού λόγου, που εξαναγκαστικά και παραβιαστικά της απόδιδει αυτά τα συγκρουόμενα με φεμινιστικές αξίες χαρακτηριστικά. Παρότι προφανώς και η κυριαρχική φαντασίωση φέρει το φορτίο του πλαισίου στο οποίο αναδύθηκε, όπως και το ίδιο ισχύει και για οποιαδήποτε vanilla φαντασίωση, αλλά και για την σωματικότητα στον καπιταλισμό εν γένει – αυτό δεν αναιρεί την σημασία και αξία που μπορεί να αναπτύξουν ως εργαλεία αυτοκαθορισμού, αυτοκατανοήσης, έρωτα και πολιτκής.

Μου είπαν ότι η χρήση αντικείμενων φορτισμένων με ιστορικότητα συστημικής επιβολής, χειροπέδων, μαστιγίων, στολών, δεν είναι παρά λαγνεία για μια αυταρχική, βίαιη πατριαρχία.

Δεν είναι. Η ουσιοκρατική αντίληψη αυτοπροσδιοριζόμενων ως προοδευτικών χώρων που γενικά και ομοιόμορφα αναγνωρίζει εγγενή στοιχεία καπιταλισμού, κρατισμού κτλ σε αντικείμενα και υλικές πράξεις δεν αποτελεί παρά ένα σαθρό απομεινάρι παραμορφωμένου Πλατωνισμού, μιας αντίληψης των εννοιών ως απολιθωμένες, στέρεες. Η επιθυμία επιβολής πολιτικής καθαρότητας και αγνότητας μέσω της εκδίωξης σπιλευμένων εννοιών οδηγεί συχνά σε ρεύματα αποκλεισμού, ελιτισμού, ζηλωτισμού, υποκρισίας και “επαναστατικού ανταγωνισμού”. Θυμίζει φαντασιώσεις αναχωρητισμού και ρητορική απόλυτης ελευθερίας επιλογής του “σωστού”. Μυρίζει αφίσες σοσιαλιτικού ρεαλισμού, που η όμορφη, αρτιμελής, αγνή, λευκή, πυρηνική οικογένεια εκπροσωπεί την επανάσταση – μια δικτατορία του wholesome. Αλλά το μαστίγιο δεν είναι πάρα ότι αναδύεται από την αλλελαπίδραση των δυναμικών, σχέσεων, πρακτικών, πολιτικών και επιθυμιών που το πλαισιώνουν και το ενσωματώνουν. Η χειροπέδα μπορεί να είναι εξεγερσιακή και σεξουαλική, η αρβύλα μπορεί να είναι θηλυκή, η αλυσίδα μπορεί να είναι όπλο στα χέρια μιας αφυπνισμένης αισθησιακότητας που αμφισβητεί και μάχεται τα όρια και τις επιταγές που της θέτει η κοινωνία, που πολεμά με τους τρόπους που μπορεί, θέλει, έχει, φτιάχνει, και όχι με αυτούς που μια προπαρασκευασμένη δογματική “ορθής επανάστασης”, η ίδια βαθιά αντεπαναστατική, επιτρέπει.

Μου είπαν κι άλλα πολλά. Ότι συμβάλλω στην υπεράσπιση της έμφυλης κακοποίησης, ότι το BDSM είναι φύσει ετεροκανονικό (πόσο θα γέλαγαν, άραγε, αυτ# που κάποτε έχτισαν τις leather κοινότητες), ότι φετιχοποιώ την ψυχιατριακή ασθένεια, ότι το BDSM δεν χωράει στον φεμινισμό τους.

Ε λοιπόν, ναι, όντως δεν χώραγε, επειδή και εγώ δεν χώραγα στον φεμινισμό τους, αυτόν τον λυπηρό, κολοβό, στενό, μικρό, συντηρητικό και μικροπρεπή φεμινισμό που τότε μου προέταξαν. Χωράω όμως, αγκαλιά με τα flogger και τα spider gag μου, ρευστόφυλη και switch, και χωράμε όλ# τα ανώμαλ# φεμινιστ# (και ας μην αφήσουμε κανέν# να μας πείσει διαφορετικά), σε άλλους φεμινισμούς, άγριους, διαθεματικούς, πολύπλευρους, υπέροχους και δυναμικούς. Απέναντι σε δόγματα ιδεολογικής καθαρότητας, συστήματα εκμετάλλευσης ή καταπίεσης της καύλας μας, και σαθρές μοραλιστικές ρητορικές ασυμβατότητας, ας μείνουμε προκλητικά και αδιόρθωτα kinky.

Vixen

Εισήγηση για το bdsm στην κατάληψη Τερμίτα

2ο ΑΝΑΡΜΟΝΙΚΟ ΕΚΦΥΛΟ ΦΕΣΤΙΒΑΛ

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 3/6
18.00 OPENING ΕΚΘΕΣΗΣ-ΚΑΦΕΝΕΙΟ
20.00 ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ SPANK COLLECTIVE ‘ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΟ BDSM’

https://www.facebook.com/spankcollective/
https://spanku.wordpress.com/

00.00 MΠΑΡ/ LIVE SET ‘Last Days of S.E.X.’ + GUESΤ LIVE HELLO TAIWAN

ΣΑΒΒΑΤΟ 4/6

18.00 WORKSHOP ‘Βρες τα στερεότυπα’
20.00 ΠΡΟΒΟΛΗ ΤΟΥ ΝΤΟΚΙΜΑΝΤΕΡ “SPECTRUM”
KAI ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
00.00 PARTY

ΔΕΝ ΔΕΧΟΜΑΣΤΕ ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΕΙΔΟΥΣ ΣΕΞΙΣΤΙΚΗΣ, ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ, ΟΜΟΦΟΒΙΚΗΣ, ΤΡΑΝΣΦΟΒΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ

LET’S QUEER IT UP

https://www.facebook.com/events/917565815036086/

Αναρχία, (αναρχο)φεμινισμός, BDSM τζιαι μάγισσες, ή μια κουίαρ,αναρχοφεμινίστρια, μαζοχίστρια/υποτακτική μάγισσα διεκδικεί χώρο ύπαρξης τζιαι απαντά σε διάφορες αξιώσεις που ακούει συχνά

Αναδημοσιεύουμε το κείμενο μια κύπριας κουίαρ, μαζοχίστριας, υποτακτικής απ’ το site της συσπείρωσης ατάκτων-εντροπίας. Χαιρόμαστε ιδιαίτερα που είναι στα κυπριακά, γιατί καθιστά ορατή μια γλώσσα που αποσιωπάται ακόμα και στην κύπρο συχνά στο γραπτό λόγο, λόγω της αναγκαστικής επιβολής της ελληνικής γλώσσας στον κυπριακό πληθυσμό με σκοπό την ελληνοποίηση του, και την ενίσχυση του αποκλεισμού των τουρκοκύπριων. Ορίστε το κείμενο της Εκάτης:

Επειδή το φεστιβάλ «Φύλα και εξουσία» γίνεται τα τελευταία 2 χρόνια με τούντον τίτλο τζιαι εν ένα φεστιβάλ που τον αντιεξουσιαστικό χώρο που μια φεμινιστική τζιαι κουίαρ οπτική. Τζιαι επειδή συνηθίζουμε να μιλούμε για την εξουσία ως το απόλυτο κακό, που το οποίο προσπαθούμε να απελευθερωθούμε. Νιώθω την ανάγκη να τεθεί το ερώτημα κατά πόσο η εξουσία εν πάντα κακή, πάντα μη φεμινιστική τζιαι πάντα καταπιεστική. Ή μήπως μπορεί τελικά η εξουσία να εν τζιαι απελευθερωτική; Επειδή εν ούλλα θέμα κκόντεξτ. Τζιαι επειδή εν καλά να συνειδητοποιούμε τις δομές εξουσίας, αλλά εν χρειάζεται τούτη η συνειδητοποίηση να μας περιορίζει την σεξουαλική/ερωτική ή όποια άλλη έκφραση, αλλιώς καταντά η ίδια καταπιεστική. Τζιαι επειδή μετά την συνειδητοποίηση, έρκεται τζιαι η απενεχοποίηση. Η απενεχοποίηση των επιθυμιών, των εμπειριών, της κάβλας. Α, ναι. Τζιαι επειδή επιμένουμε: το προσωπικό είναι πολιτικό! Τζιαι όταν το πολιτικό (ακόμα τζιαι που τον α/α/α χώρο) εισέρχεται στην προσωπική μας ζωή, συχνά κρίνει την τζιαι κατακρίνει την τζιαι προσπαθεί να την ελέγξει τζιαι να την αστνομεύσει. Με υποσχέσεις για απελευθέρωση. Αλλά τι γίνεται όταν η άσκηση εξουσίας εν αμοιβαία συναινετική τζιαι η εμπειρία της ήδη απελευθερωτική;

Συνηθισμένες ατάκες λοιπόν που ακούει μια αναρχοφεμινίστρια, μαζοχίστρια μάγισσα, εντός είτε του α/α/α χώρου είτε του BDSM χώρου είτε τζιαι αλλού:

«η αναρχία, ως ένα σύστημα κοινωνικής οργάνωσης που αποκλείει τις εξουσιαστικές δομές, περιλαμβάνει αναγκαστικά την ισοτιμία των φύλων τζιαι άρα, ο αναρχοφεμινισμός δεν μπορεί να έχει νόημα»

Ο αναρχισμός ιδανικά θα ήταν τούτο ακριβώς που λαλείτε. Στην πραγματικότητα, όμως, εν ζούμε σε κάποια ιδανική αναρχική κοινωνία, αλλά στις παρούσες πατριαρχικές κοινωνίες. Οι αναρχικ@ ζούμε σε τούντες ίδιες κοινωνίες τζιαι, δυστυχώς, πολλά άτομα τζιαι συλλογικότητες του α/α/α χώρου όι μόνο εν αυτοπροσδιορίζονται ως φεμινιστ@, αλλά (ανα)παράγουν σεξισμό – μισογυνισμό, τρανσφοβία, ομοφοβία, τόσο στον λόγο τους, όσο τζιαι στις πράξεις τους, τόσο σε κινηματικό όσο τζιαι σε προσωπικό επίπεδο. Καθημερινά, οι σύντροφ@ μας στον α/α/α χώρο τοποθετούνται ενάντια στον ταξικό διαχωρισμό τζιαι τον ρατσισμό, αλλά πολλά πιο σπάνια ενάντια στον σεξισμό. Πολλά συχνά μάλιστα εκφράζουν τζιαι οι ίδιοι σεξισμό. Όταν επισημαίνεις ως αναρχοφεμινίστρια την ανάγκη για πιο φεμινιστικές προσεγγίσεις τζιαι συνειδητή προσπάθεια για αποφυγή της κυρίαρχης σεξιστικής νοοτροπίας, αυτόματα θεωρούν σε «υπερβολική», χαρακτηρίζουν σε «ισοπεδωτική» τζιαι απαντούν σου πως ο σεξισμός δεν είναι θέμα στον αναρχισμό, γιατί σε μιαν αναρχική κοινωνία, ο σεξισμός θα επιλυθεί… αυτόματα! Για αυτόν τον λόγο, ως φεμινίστρια που τοποθετούμαι στον α/α/α χώρο, νιώθω την ανάγκη να τονίζεται η ταυτότητά μου τζιαι ως φεμινίστρια, εχτός που αναρχική.

«Το BDSM τζιαι ο αναρχισμός εν αντιφατικές μεταξύ τους έννοιες, αφού ο αναρχισμός επιδιώκει την κατάργηση κάθε μορφής εξουσίας, ενώ το BDSM βασίζεται σε σχέσεις εξουσίας»

Ο αναρχισμός επιδιώκει να θέσει ένα αντιεξουσιαστικό – αντι-ιεραρχικό πλαίσιο κοινωνικής οργάνωσης. Ο αναρχισμός αφορά τους τρόπους οργάνωσης μιας κοινωνίας. Το BDSM αφορά σεξουαλικές πρακτικές ή/τζιαι δυναμικές ερωτικών σχέσεων. Ο αναρχισμός διεκδικεί την κατάλυση των σχέσεων εξουσίας, οι οποίες αφορούν την ασυναίνετη άσκηση εξουσίας με σκοπό την καταπίεση. Το BDSM διεκδικεί τις κάβλες των επιθυμιών μας, η πραγμάτωση των οποίων βασίζεται τζιαι προϋποθέτει συναίνεση. @ υποτακτικ@ και @ κυρίαρχ@, @ σαδιστ@ τζιαι @ μαζοχιστ@, @ αφέντ@ τζιαι @ σκλάβ@ στα BDSM πλαίσια παίζουν ένα παιγνίδι εξουσίας ή/τζιαι βιώνουν μια σχέση συναινετικής εξουσίας. Κάθουνται μαζί ως ίσ@ τζιαι συζητούν τα όριά τους, θεσπίζουν τους κανόνες του παιχνιδιού/της σχέσης, διαπραγματεύονται τις λεπτομέρειές του/της τζιαι επαναδιαπραγματεύονται τα ίδια τους τα όρια. Η συναίνεση εν κεντρικό τζιαι αδιαπραγμάτευρο ζήτημα για όσ@ ασχολούνται συνειδητά με το BDSM – όι μόνο στη σεξουαλική του διάσταση, αλλά τζιαι στη θεωρητική. Αντίθετα, οι κοινωνικές ανισότητες, στην κατάργηση των οποίων στοχεύει ο αναρχισμός, βασίζουνται στην έλλειψη συναίνεσης. @ κυρίαρχ@ στα BDSM πλαίσια ασκεί την εξουσία που τ@ παραχωρεί @ υποτακτικ@. Εν επιβάλλει στ@ υποτακτικ@ την εξουσία τ@ a priori, αλλά η εξουσία τ@ εν υπό συνεχή διαπραγμάτευση από κοινού τζιαι κατά την επιβολή της στόχος τ@ κυριαρχ@ εν η κάβλα όι μόνο η δική τ@, αλλά τζιαι τ@ υποτακτικ@. Μετά που ένα BDSM session, έννοια τ@ σαδιστ@ εν η φροντίδα τ@ υποτακτικ@, τόσο σε σωματικό όσο τζιαι σε συναισθηματικό επίπεδο. Αντίθετα, η εξουσία των κυρίαρχων σε κοινωνικά πλαίσια, εν εμπλέκει συναίνεση, εν επιθυμεί διαπραγμάτευση, εν συζητείται, ή συμφωνείται. Τζιαι η επιβολή της αποσκοπεί στα συμφέροντα τ@ κυριαρχ@ χωρίς να εμπλέκει οποιαδήποτε έννοια ή φροντίδα για τζείν@ που καταπιέζει.

«Το BDSM τζιαι ο φεμινισμός εν αντιφατικές έννοιες, ιδιαίτερα αν είσαι φεμινίστρια τζιαι μαζοχίστρια/υποτακτική τζιαι ακόμα παραπάνω αν κάμνεις BDSM σεξ με άντρες κυρίαρχους, αφού ο φεμινισμός επιδιώκει την κατάργηση της έμφυλης εξουσίας, ενώ μια μαζοχίστρια/υποτακτική δέχεται την εξουσία του άντρα»

Εδώ ισχύει ό,τι τζιαι στην αμέσως προηγούμενη παράγραφο, αντικαθιστώντας απλά τον όρο «αναρχισμός» με τον όρο «φεμινισμός» τζιαι τον όρο «κοινωνικές ανισότητες» με τον όρο «έμφυλες ανισότητες». Μπορώ να είμαι τζιαι φεμινίστρια τζιαι μαζοχίστρια/υποτακτική, εφόσον ο πρώτος προσδιορισμός αφορά μια πολιτική μου ταυτότητα, ενώ ο δεύτερος μια σεξουαλική μου ταυτότητα. Μπορώ να είμαι τζιαι φεμινίστρια τζιαι μαζοχίστρια/υποτακτική, επειδή έχω απενεχοποιήσει τες επιθυμίες μου, έχω δουλέψει τα θέματά μου, έχω κάμει δουλειά με την εαυτή μου τζιαι έχω ξεπεράσει τα τραύματά μου που προηγούμενες κακοποιητικές σχέσεις τζιαι είμαι σε θέση να ξέρω τι θέλω τζιαι πως το θέλω, λειτουργώντας αυτενεργά κατά την παραχώρηση ή όι της συναίνεσής μου σε οποιοδήποτε σεξουαλικό παιχνίδι/σχέση.

Μέσα που το δικό μου προσωπικό βίωμα, το BDSM εν ένα σεξουαλικό παιχνίδι ή/τζιαι ένας τρόπος να βιώνω κάποιες προσωπικές μου σχέσεις. Ο μαζοχισμός τζιαι η υποταγή στες δικές μου τις σχέσεις εν αφορούν το σύνολο της ζωής μου, αλλά μπορούν να αφορούν το σεξ που κάμνω ή/τζιαι το πλαίσιο μιας σχέσης μου. Αρέσκει μου να παίζω με τα όριά μου όσον αφορά τον πόνο τζιαι την υποταγή, στο σεξ τζιαι σε κάποιες σχέσεις μου με άτομα που επιλέγω τζιαι εμπιστεύομαι τζιαι θέλω να τους παραχωρώ τον έλεγχο. Γνωρίζω, κατανοώ τζιαι σέβομαι ότι τούτο εν εν το βίωμα ούλλων όσων ασχολούνται με BDSM τζιαι ότι για κάποι@ η υποταγή τζιαι η κυριαρχία εν τρόπος ζωής τζιαι καθορίζει το σύνολο μιας σχέσης τους με προεκτάσεις σε ούλλην την υπόλοιπη ζωή τους. Εν το θεωρώ ασυμβίβαστο με τον φεμινισμό ή τον αναρχισμό, εφόσον ούλλα τα εμπλεκόμενα μέρη συναινούν τζιαι η συναίνεσή τους εν συνεχής, ενημερωμένη, συνειδητή τζιαι δηλώνεται αυτενεργά. Τελικά, όποια μορφή τζιαι αν έσσιει μια BDSM σχέση, ούλλα τα εμπλεκόμενα μέρη έχουμε την επιλογή να δώσουμε ή όι, την συναίνεσή μας, ή να την αποσύρουμε ή όι οποιαδήποτε στιγμή. Όπως έχουμε την επιλογή να συνεχίσουμε ή να τερματίσουμε την εν λόγω σχέση, να διαπραγματευτούμε, να (επανα)ορίσουμε, ή να ξεπεράσουμε τα όριά μας.

Ο φεμινισμός μου εν βασίζεται σε κάποια φεμινιστική βίβλο, ούτε ασπάζομαι τα αναρχόμετρα που κυκλοφορούν. Ως αναρχοφεμινίστρια, υπερασπίζομαι το δικαίωμα του κάθε ατόμου στην ισότητα, στον αυτοπροσδιορισμό, στην αυτενέργεια, στην επιλογή. Ο διαθεματικός/τριτοκυματικός φεμινισμός εν προσπαθεί να χωρέσει τ@ ανθρώπ@ τζιαι τις επιθυμίες τους σε κουτάκια. Εν θεωρεί ότι για να είναι κάποια «σωστή» φεμινίστρια ή ελεύθερη γυναίκα πρέπει να μεν κάμνει αποτρίχωση, να μεν φορά μίνι ή ξώπλατα ή βαθιά ντεκολτέ, να μεν φορά μαντίλα ή μπούρκα, να μεν ένει νοικοκυρά, να μεν υποτάσσεται σε κανέναν άντρα, ακόμα τζιαι όταν το επιθυμεί η ίδια. Ο διαθεματικός φεμινισμός διεκδικεί το δικαίωμα για το κάθε άτομο να αποφασίζει το ίδιο για τ@ εαυτ@ τ@. Εν κρίνει τες προσωπικές επιλογές των ατόμων, αλλά τες δομές εξουσίας που καταπιέζουν οποιοδήποτε άτομο χωρίς τη συναίνεσή του.

«Μάγισσα; Χαχα! Πιστέφκεις σε υπερφυσικές δυνάμεις δηλαδή;»

Χιντ: τις μάγισσες εκρούζαν τες, ουσιαστικά επειδή ήταν γυναίκες τζιαι ετολμούσαν να δρουν ενάντια στις νόρμες για το πως πρέπει να είναι οι γυναίκες. Σε μιαν κοινωνία που οι έμφυλοι ρόλοι παραμένουν διαχωρισμένοι τζιαι κοινωνικά προδιαγεγραμμένοι, σε μιαν κοινωνία που χαρακτηρίζουμαι συχνά «επιθετική» επειδή μιλώ τζιαι εκφράζω τες απόψεις μου ως γυναίκα, σε μιαν κοινωνία που θεωρούμαι «πουτάνα» επειδή οι σεξουαλικοί μου σύντροφοι εν παραπάνω που το κοινωνικά επιτρεπτό όριο για μια γυναίκα τζιαι επειδή οι πουτάνες εν ποινικοποιημένες τόσο νομικά όσο τζιαι κοινωνικά, σε μιαν κοινωνία που μου αρνείται το δικαίωμα της αυτενέργειας, του ελέγχου μου στο σώμα μου, του αυτοπροσδιορισμού, του καθορισμού των επιθυμιών μου που εμένα την ίδια τζιαι του ελέγχου μου στην συναίνεσή μου, αγκαλιάζω την ταυτότητα της μάγισσας (που συχνά μου την προσάπτουν σαν κατηγορία) τζιαι διεκδικώ να είμαι η μάγισσα που είμαι.

Για εμένα διεκδίκηση ένει τζιαι η ορατότητα της bdsm κοινότητας. Γιατί θέλω να μεν κομπλάρω να μιλήσω με οποι@δήποτε για τούντην πτυχή του σεξ που κάμνω. Γιατί θέλω να μπορώ να προσφωνώ τ@ Κύρι@ μου έτσι («Κύρι@ μου»), όπου τζιαι αν είμαστε. Γιατί θεωρώ ότι το σεξ εν ένει ιδιωτική υπόθεση μόνο. Γιατί θέλω να μεν διστάζω να κυκλοφορώ τζιαι να φαίνουνται τα σημάθκια στο σώμα μου, τα οποία αγαπώ. Γιατί θέλω να μεν θεωρείται δεδομένο ότι άμαν έχω σημάθκια είμαι «θύμα οικογενειακής βίας». Δυστυχώς, ζώντας στις παρούσες κοινωνίες, τόσο λόγω της πραγματικότητας της έμφυλής βίας όσο τζιαι λόγω της καταπίεσης της μη κανονικής σεξουαλικότητας, κάθε φορά που κυκλοφορώ αφήνοντας τα σημάθκια μου σε κοινή θέα, ρισκάρω είτε τον οίκτο των άλλων είτε κάποιαν επέμβαση «σωτηρίας» μου ως «θύμα» (έμφυλης) βίας. Για τούντους λόγους, διεκδικώ την ορατότητα της ταυτότητάς μου ως κουίαρ, αναρχοφεμινίστρια, μαζοχίστρια/υποτακτική μάγισσα τζιαι τονίζω τον καθολικό κανόνα, που εν η ύπαρξη συναίνεσης που ούλλα τα άτομα που συμμετέχουν σε μια σχέση/ένα σέσσιον. Τζιαι η συναίνεση πρέπει πάντα να φροντίζουμε να είναι συνεχής, ενημερωμένη, συνειδητή τζιαι να δηλώνεται αυτενεργά.

Οπότε, ναι, είμαι μια κουίαρ, αναρχοφεμινίστρια, μαζοχίστρια/υποτακτική μάγισσα τζιαι είμαι καλά! Τζιαι διεκδικώ χώρο τζιαι τρόπους να υπάρχω χωρίς να πρέπει να δικαιολογηθώ για όσα είμαι, όσα πιστεύω, όσα κάμνω τζιαι όσα με καβλώνουν.

Εκάτη

https://entropia.syspirosiatakton.org/5/bdsm/

Patrick Califia “Φεμινισμός και Σαδομαζοχισμός”

Tags

califia, flesh machine, φεμινισμος, samois

το παρόν κείμενο αποτελεί αναδημοσίευση από τον ιστιότοπο: https://theshadesmag.wordpress.com/

Ι. Εισαγωγικό σημείωμα

Περήφανα σαδιστές/τριες/@ περήφανα μαζοχιστές/τριες/@*, περήφανα στη ρευστότητα ανάμεσα σε αυτούς τους ρόλους.

O Patrick Califia είναι bisexual trans άντρας. Όταν έγραψε αυτό το άρθρο δεν είχε ξεκινήσει το ιατρικό και κοινωνικό τραζίσιον και κοινωνικοποιούταν έμφυλα και σεξουαλικά ως butch λεσβία, και μιλάει από αυτή τη βιωματική του θέση. Το κείμενο αυτό έθεσε πρώτο τις βάσεις του bdsm feminism, ασκώντας κριτική σε αυτό που μεταγενέστερα ονομάστηκε vanilla privilege σαν καταστατικό στοιχείο της πατριαρχίας και της ετεροκανονικότητας. Δηλαδή πως αυτή η κοινωνία ποινικοποιεί την εκδραμάτιση φαντασιώσεων και διαστροφών που μετατρέπουν με εναλλαγή εξουσίας, τη σωματική βία και τον πόνο σε απόλαυση και πεδίο πραγμάτωσης της επιθυμίας και της εμπρόθετης δράσης των ατόμων που συμμετέχουν συναινετικά σε αυτή. Τονίζει το σοκ που προκαλείται στην κυρίαρχη τάξη όταν, η πρακτική του συνειδητού και ορατού φετιχισμού αποφυσικοποιεί τους κυρίαρχους έφυλους και κοινωνικούς ρόλους, του άντρα και της γυναίκας, του δασκάλου και του μαθητή, του γονιού και του παιδιού, του μπάτσου και του κρατούμενου, και τους μετατρέπει σε παρωδιακές καυλωτικές επιτελέσεις, όπου αυτός που είναι στην κανονικότητα ο κυρίαρχος, στο play μπορεί να είναι ο υποτακτικός/σκλάβος, έτσι ώστε ο φυλακισμένος να διαφεντεύει το δεσμοφύλακα, ο αμαρτωλός τον παπά κλπ… Δείχνει ότι το bdsm δεν είναι ένα τρεντ, αλλά παράγεται στο σημερινό ιστορικοκοινωνικό πλαίσιο σαν ένας σεξουαλικός προσανατολισμός που στιγματίζεται και καθίσταται μειονοτικός όπως η ομοφυλοφιλία και η αμφιφυλοφιλία. Άλλωστε μιλάει για το bdsm από την εμπειρία που είχε σα λεσβία δείχνοντας τον τρόπο που διαπλέκεται ο στιγματισμός των kinksters με την ομοφοβία. Ασκεί κριτική στην τότε κυρίαρχη τάση στο φεμινισμό, ότι βλέπει το σαδομαζοχισμό ακριβώς με τον τρόπο που τον δαιμομοποιεί η καπιταλιστική πατριαρχική κοινωνία της λευκής υπεροχής, και είναι ένα από τα πρώτα κείμενα που λένε ότι αν οι φεμινισμοί γίνεται ανταγωνιστικός και επικίνδυνος μόνο όταν αναγνωρίζει την πολλαπλότητα των πεδίων καταπίεσης, την αλληλοδιαπλοκή των αξόνων εξουσίας του φύλου, της φυλής, της τάξης και της σεξουαλικόττας και στέκεται στο πλευρό των μειονοτήτων απέναντι στις πλειοψηφίες. Είναι λοιπόν ένα απ’ τα πλέον διαθεματικά φεμινιστικά κείμενα, πριν εμφανιστεί. ακόμα ο όρος διαθεματικότητα.

Ένα ακόμα όμορφο στοιχείο του κειμένου είναι ότι παίρνει πίσω και χρησιμοποιεί με περηφάνια τις λέξεις σαδίστρια/στης, μαζοχιστής/τρια κλπ Τις λέξεις τις χρησιμοποίησε πρώτη φορά για να αστυνομεύσει επιθυμίες ως ο ψυχιατρικός λόγος, που παθολογικοποιεί και κατασκευάζει ως απαγορευμένες ταυτότητες την ομοφυλοφιλία και τον σαδομαζοχισμό, εγκαινιάζοντας μια εντατικοποίηση των ελέγχων, των ρυθμίσεων και των ιεραρχήσεων πάνω στο σώμα και στην ηδονή του μορφοποιώντας ένα σύστημα σεξουαλικότητας. Επειδή όμως όπου υπάρχει εξουσία υπάρχει και αντίσταση παράλληλα με την οριοθέτηση του κανονικού στη βικτωριανή βανίλια ετεροφυλόφιλη πυρηνική οικογένεια, μέσα από αυτές τις ταξινομήσεις, βρήκαν χώρο και οι μη-κανονικοί να σχηματίσουν τις δικές τους κοινότητες, να παράγουν τους δικούς τους λόγους, έτσι ώστε οι ομο/αμφιφυλόφιλοι και οι φετιχιστές άρχισαν να μιλούν να διεκδικούν τη σεξουαλική χειραφέτηση τους και την ορατότητα τους στο δημόσιο χώρο, σε μια διαδικασία από πολλά σκαμπανεβάσματα που ξεκίνησε στα τέλη του 19 αιώνα και κατέληξε στα σύγχρονα lgbtqia+, queer και leather κινήματα με την πολυμορφία τους και τις πιο ρεφορμιστικές και ριζοσπαστικές συνιστώσες τους.

Σαν switch kinkster σκέφτομαι όταν βλέπω να κυριαρχούν στην community, οι λέξεις dom και sub, και οι λέξεις σαδιστής/στρια/@ και μαζοχιστής/στρια/@ να αποφεύγονται, να θεωρούνται taboo και ακόμα και αποτρόπαιες και αρνητικά φορτισμένες ότι είναι μια λείανση, μια νίκη της vanilla κανανονικότητας και τς ιατρικοποίησης της σεξουαλικότητας. Θέλω να φωνάξω με περηφάνια ότι είμαι ταυτόχρονα και σαδιστής και μαζοχιστής, ότι απολαμβάνω την εναλλαγή εξουσίας σε αυτούς τους πολωμένους ρόλους. Αν δεν πάρουμε πίσω τις λέξεις που αποτυπώνουν με τα πιο έντονα χρώματα τις σχέσεις που απωθεί και απαγορεύει η κυριαρχία και και δεν δώσουμε σε αυτές το δικό μας νόημα, τότε η γλώσσα θα εξακολουθεί να ενδυναμώνει και να φυσικοποιεί τις νόρμες. Το κείμενο του patrick λέει ξεκάθαρα πως η υιοθέτηση της κυρίαρχης/παθολογικοποιητική χρήση των όρων μαζοχισμός και σαδισμός, από κομμάτια του φεμινιστικού κινήματος λειτούργησε σαν εργαλείο της vanilla επιβολής πάνω στις φετιχιστικές κοινότητες. Ο σαδομαζοχισμός δεν είναι κακοποίηση ούτε παραβίαση, είναι συναινετική ανταλλαγή καύλας.Το να αποκαλείται ένας βασανιστής, ένας μπάτσος ή ένας φασίστας σαδιστής δεν είναι παρά μια σιχαμένη σεξιστική βρισία όπως το να χρησιμοποιείται με αρνητικό τρόπο η λέξη μουνί ή πούστης. Το ίδιο είναι το να αποκαλείται μαζοχιστής/στρια υποτιμητικά ένα άτομο που εσωτερικεύει σχέσεις εξουσίας και δεν αγωνίζεται ενάντια στους καταπιεστές του. Ο/η/@ μαζοχιστής/τρια/@ δεν είναι θύμα, ούτε άβουλος, είναι υποκείμενο που διεκδικεί με την εμπρόθετη δράση και την υπευθυνότητα του τις σεξουαλικές του φαντασιώσεις και τις επιθυμίες του γι’ αυτό πρέπει να ναι σεβαστός/η/@. Αντίστοιχα η λέξη φετιχισμός, όταν χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη μείωση και την υποτίμηση κάποιου σώματος αναπαράγει νόρμες ψυχιατρικοποίησης και παθολογικοποίησης, τα φετίχ είναι ο τρόπος με τον οποίον συνδεόμαστε ερωτικά με αντικείμενα με ουσίες, με μέλη σωμάτων. Το να αποκαλείται φετιχισμός η υποτίμηση και η μη συναινετική σεξουαλικοποίηση πχ των γυναικών ή των gay στο δημόσιο χώρο και να χρησιμοποιείται με αρνητική χροιά, είναι μια ακόμα σιχαμένη μορφή vanilla privilege. Οι λέξεις που περιγράφουν τις στιγματισμένες και βασανισμένες σεξουαλικότητες μας δεν μπορεί ποτέ να ‘ ναι κακές και αρνητικές μόνο όμορφες, και η χρήση τους πρέπει να γίνεται όχι για να αναπαράγει διακρίσεις, αλλά για να γιορτάζει τις ανώμαλες καύλες μας.
*το @ χρησιμοποιείται για να αναγνωρίζονται στη γλώσσα τα άτομα που η ταυτότητα φύλου τους είναι διαφορετική απ’ τις αυθαίρετες προβλέψεις του έμφυλου δυισμού, και δεν είναι ούτε άντρες ούτε γυναίκες.

Η μετάφραση του άρθρου είχε γίνει απ’ το flesh machine το 2007, και αναδημοσιεύεται εδώ με ελάχιστες παραλλαγές για τη λειτουργικότερη απόδοση του νοήματος.

το εισαγωγικό σημείωμα έγραψε: the corrupter of consciousness

 

 

ΙΙ. Patrick Califia Φεμινισμός και Σαδομαζοχισμός

Τρία χρόνια πριν απoφάσισα να σταματήσω να αγνοώ τις σεξουαλικές μου φαντασιώσεις. Από δύο χρονών έχω φτιάξει ένα ιδιωτικό χώρο κυριαρχίας, υποταγής, τιμωρίας και πόνου. Η αποχή απ’ το σεξ, οι συνεδρίες αυτοσυνείδησης, και η ψυχοθεραπεία δεν κατάφεραν να σπιλώσουν την χάρη των τρομερών αυτών ορμών. Δεν μπόρεσα να ανεχθώ την ανοχή το άγχος και τη σύγχυση, κι έτσι άρχισα προσεκτικά να πειραματίζομαι με τον αληθινό σαδομαζοχισμό. Μέσα σε αυτά τα χρόνια έχασα μια ερωμένη, καμπόσους φίλους, έναν εκδότη, το διαμέρισμα μου και την καλή μου φήμη. Κι όλα αυτά λόγω τς εχθρότητας και του φόβου που προκαλεί η ειλικρίνεια μου σε σχέση με την αληθινή μου σεξουαλικότητα.

Είναι επίπονο το να γράφω αυτό το άρθρο γιατί με επιστρέφει στην οργή και τον πόνο που ένιωσα όταν με εξοστράκισαν από τη λεσβιακή φεμινιστική κοινότητα. Έχω υπάρξει φεμινίστρια απ’ τα 13 μου και λεσβία από τα 17 μου. Και δεν έχασα απλά ένα γκέτο η μια υποκουλτούρα-ο λεσβιακός φεμινισμός ήταν η βάση της ενηλικίωσης μου. Ευτυχώς για την ψυχική μου υγεία και την ευτυχία μου κατάφερα να δομήσω ένα νέο κοινωνικό δίκτυο. Οι φίλοι μου κι οι ερωμένες μου είναι αμφιφυλόφιλες γυναίκες (μερικές εκ των οποίων ασκούν το σαδομαζοχισμό επαγγελματικά), ομοφυλόφιλοι και αμφιφυλόφιλοι άντρες, και άλλες έκνομες λεσβίες. Αν ήμουν απομονωμένη, δε θα ήμουν ποτέ αρκετά δυνατή ώστε να υψώσω τη φωνή μου και να μιλήσω για κάτι που με κάνει τόσο ευάλωτη.

Περιγράφω τα συναισθήματα μου για αυτό το ζήτημα γιατί ο σαδομαζοχισμός συνήθως αντιμετωπίζεται με έναν αφηρημένο αυτάρεσκο τρόπο από τις φεμινίστριες θεωρητικούς οι οποίες πιστεύουν ότι είναι η επιτομή του μισογυνισμού και του σεξισμού και της βίας. Σε αυτό το άρθρο θέλω να εξετάσω τον σαδομαζοχισμό από μια θεωρητική σκοπιά και να προσπαθήσω να επανασυνδέσω το φεμινισμό με το σαδομαζοχισμό. Το κίνητρο μου ήταν για ανθρώπους που φοβούνται ή ντρέπονται για την ερωτική τους ανταπόκριση στις σαδομαζοχιστικές φαντασιώσεις. Δεν θέλω να ξανακούσω άλλες τραγικές ιστορίες για γυναίκες που καταστέλλουν τη σεξουαλικότητα τους επειδή νομίζουν πως αυτός είναι ο μόνος πολιτικά σωστός τρόπος να αντιμετωπίσουν την επιθυμία τους για ανημποριά ή σεξουαλικό έλεγχο. Δεν πιστεύω σε αυτό παραπάνω από στο ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να απέχουν απ’ το σεξ για να είναι καλοί καθολικοί. Το γυναικείο κίνημα έχει καταντήσει μια ηθικιστική δύναμη και συνεισφέρει στην αυτοπεριφρόνηση και τη μιζέρια που βιώνουν οι σεξουαλικές μειονότητες. Αφού οι σεξουαλικοί αντιφρονούντες ποδοπατούνται απ’ τους μονολιθικούς σεμνότυφους θεσμούς, νομίζω πως ήρθε για το γυναικείο κίνημα να υιοθέτησει πιο ριζοσπαστικές θέσεις σχετικά με ζητήματα του σεξ.

Είναι δύσκολο να κουβεντιάσεις για το σαδομαζοχισμό με φεμινιστικούς όρους διότι κάποιο απ’ το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν οι σαδομαζοχιστές προκειμένου να μιλήσουμε για τη σεξουαλικότητα μας έχει οικειοποιηθεί από τη φεμινιστική προπαγάνδα. Όροι όπως ρόλοι, μαζοχισμός, bondage, κυριαρχία, υποταγή έχουν γίνει τσιτάτα. Το νόημα τους στο φεμινιστικό πλαίσιο αναφοράς διαφέρει εντελώς από το νόημα που έχουν αυτοί οι όροι για τους σαδομαζοχιστές. Η συζήτηση δυσκολεύει αφού οι φεμινίστριες θεωρητικοί δεν μελετούν την ανθρώπινη σεξουαλικότητα πριν βγάλουν κρίση σχετικά με τη σεξουαλική επιλογή. Όπως οι βικτωριανοί ιεραπόστολοι στην πολυνησία, επιμένουν να ερμηνεύουν τη σεξουαλική συμπεριφορά άλλων ανθρώπων με τα δικά τους σύστημα αξιών. Ένα τέλειο παράδειγμα αυτού είναι η συζήτηση γύρω απ’ τον τρανσεξουαλισμό. Στην παρούσα του μορφή ο φεμινισμός δεν είναι το καλύτερο θεωρητικό πλαίσιο για την κατανόηση αυτού του κοινωνικού φαινομένου όπως και ο μαρξισμός είναι ενα ακατάλληλο σύστημα για την ανάλυση τη γυναικείας καταπίεσης.
Αφού η λέξη έχει γίνει ταμπέλα, θα πρέπει να εξηγήσω γιατί αποκαλώ τον εαυτό μου φεμινίστρια. Πιστεύω πως η κοινωνία στην οποία ζω αποτελεί μια πατριαρχία. Η εξουσία βρίσκεται συγκεντρωμένη στα χέρια των αντρών, και τούτη η πατριαρχία αποτρέπει ενεργά τις γυναίκες ώστε να ανεξαρτητοποιηθούν και να ολοκληρωθούν ως ανθρώπινα όντα. Οι γυναίκες καταπιέζονται με το που τους αρνούνται την πρόσβαση στους οικονομικούς πόρους, στην πολιτική εξουσία και στον έλεγχο του αναπαραγωγικού τους κύκλου. Αυτή η καταπίεση διευθύνεται από διάφορους θεσμούς αλλά κυρίως από την οικογένεια, τη θρησκεία και το κράτος. Ένα μέρος ουσιώδες αυτής της καταπίεσης των γυναικών είναι ο έλεγχος πάνω στη σεξουαλική ιδεολογία, μυθολογία και συμπεριφορά. Αυτός ο κοινωνικός έλεγχος επηρεάζει τόσο το σεξουαλικά κομφορμιστή όσο και τον αντικομφορμιστή. Διότι η εκπαίδευση μας στη συμβατική σεξουαλικότητα αρχίζει με το που γεννιόμαστε, και διότι οι ποινές για την εξέγερση είναι τόσο σκληρές που κανένα άτομο ή ομάδα δεν είναι λεύτερο από την ερωτική τυραννία.

Ο όρος σαδομαζοχισμός έχει λασπωθεί κυρίως απ’ τα μμε, την κλινική ψυχολογία, και το κίνημα ενάντια στην πορνογραφία. Άλλωστε η ομοφοβία δεν αποτελεί την μόνη μορφή σεξουαλικής προκατάληψης. Κάθε μειοψηφική σεξουαλική συμπεριφορά έχει μυθολογικοποιηθεί και παραμορφωθεί. Περιτριγυριζόμαστε από μια απέραντη φτώχεια, επακριβών, ξεκάθαρων πληροφοριών γύρω απ΄ το σεξ. Αυτός είναι ένας απ’ τους τρόπους ελέγχου της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αν οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πως υπάρχει μια τεχνική ή ένας τρόπος ζωής, δεν είναι πιθανόν να τον δοκιμάσουν. Αν οι μοναδικές εικόνες που έχουμε για μια σεξουαλική πρακτική είναι άσχημες, απειλητικές ή αηδιαστικές, τότε είτε θα δοκιμάσουμε αυτή την πρακτική είτε θα ανησυχούμε όταν την απολαμβάνουμε.

Μιας και υπάρχει τόση σύγχυση για το σαδομαζοχισμό θέλω να περιγράψω τις δικές μου σεξουαλικές σπεσιαλιτέ και τη σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα. Είμαι βασικά σαδίστρια. Περίπου 10% των φορών παίρνω τον άλλο ρόλο (bottom, σκλάβα, μαζοχίστρια). Αυτό με καθιστά μη τυπική αφού η πλειονότητα των αντρών που εμπλέκονται στο σαδομαζοχισμό προτιμούν τον άλλο ρόλο. Μου αρέσει το leather, το bondage, διάφορες μορφές ερωτικών βασανιστηρίων, το μαστίγωμα, ο προφορικός εξευτελισμός,, το fist-fucking και τα υγρά παιχνίδια (με έμμηνα και ούρα). Δε μου αρέσει το στοματικό σεξ εκτός κι αν το λαμβάνω σα σεξουαλική υπηρεσία, που σημαίνει ότι η παρτενέρ πρέπει να είναι στα γόνατα, ανάσκελα ή τουλάχιστον να φοράει κολάρο. Σπάνια κάνω μη-σαδομαζοχιστικό σεξ κυρίως ως μια νοσταλγική στιγμή στις βανίλια φίλες μου (σημ. με τον όρο αυτό ονομάζονται οι μη σαδομαζοχιστες και δεν τον εννοώ υποβιβαστικά) με τις οποίες θέλω να κρατήσω επαφή.

Η βασική μου σχέση είναι μια κοπέλα που της αρέσει να είναι σκλάβος μου. Μας αρέσει να ξενοπηδιόμαστε με άλλες γυναίκες και να διηγούμαστε τις καλύτερες στιγμές η μία στην άλλη. Επειδή ο σαδομαζοχισμός παρουσιάζεται ως βίαια κι επικίνδυνη δραστηριότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε ένα βιαστή και ένα λάτρη του bondage. Mα ο σαδομαζοχισμός δεν είναι μια μορφή σεξουαλικής παρε-νόχλησης. Είναι μια συναινετική διαδικασία που περιλαμβάνει πολωμένους ρόλους κι έντονες αισθήσεις. Μια σαδομαζοχιστική πάντα την προηγείται μια διαπραγμάτευση όπου η/ο τοπ και η/ο bottom αποφασίζουν τι θα παίξουν και σε τι δραστηριότητες θα συμμετέχουν, σε ποιες όχι, και πόσο θα κρατήσει η σκηνή.

Στον/στην bottom συνήθως δίνεται μια φράση ασφαλείας ή μια κωδική πράξη την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει για να σταματήσει η σκηνή. Αυτή η φράση επιτρέπει στον/στην bottom να απολαύσει τη φαντασίωση πως η σκηνή δεν είναι συναινετική. και να διαμαρτύρεται λεκτικά ή να αντιστέκεται σωματικά χωρίς να σταματήσει τον ερεθισμό.

Η λέξη κλεiδί για να καταλάβει κανείς το σαδομαζοχισμό είναι η φαντασίωση. Οι ρόλοι, ο διάλογος, οι φετιχιστικές ενδυμασίες και η σεξουαλική δραστηριότητα είναι μέρος μιας δραματουργίας ή τελετής. Οι συμμετέχοντες ενισχύουν τη σεξουαλική τους ηδονή, δεν βλάπτουν ούτε φυλακίζουν ο ένας τον άλλο. Ένας σαδομαζοχιστής γνωρίζει πολύ καλά πως ένας ρόλος που κατά τη διάρκεια ενός ερωτικού παιχνιδιού δεν είναι κατάλληλος κατά τη διαρκεί άλλων σχέσεων και πως ένας φανταστικός ρόλος που υιοθετείται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν είναι κατάλληλος κατά τη διάρκεια άλλων σχέσεων και πως ένας φανταστικός ρόλος δεν είναι το άθροισμα της ύπαρξης της. Οι σαδομαζοχιστικές σχέσεις είναι συνήθως ισονομικές. Ελάχιστοι σκλάβοι θέλουν μια full time αφέντρα. Στην πραγματικότητα η ξεροκεφαλιά και η επιθετικότητα του μαζοχιστή αποτελούν κλισέ στη σαδομαζοχιστική κοινότητα. Οι τοπ συνήθως κάνουν νευρικά αστειάκια ότι είναι σκλάβοι στα βίτσια των bottom τους. Άλλωστε η απόλαυση της top εξαρτάται από τη θέληση της bottom να παίξει. Αυτό δίνει στους περισσότερους sadist ένα μέτριο εώς οξύ άγχος επιτέλεσης.

Η σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα είναι ένα θέατρο όπου μπορεί να παιχτεί και να εκτιμηθεί μια σεξουαλική δραματουργία. Εξυπηρετεί ακόμα ως ένα όχημα για τη μετάδοση νέων φαντασιώσεων, νέων εργαλείων, πληροφοριών για την αστυνομική καταστολή, εισάγει νέους δυνητικούς πάρτνερ και φίλους και παρέχει πληροφορίες ασφάλειας. Η ασφάλεια αποτελεί μεγάλο ζήτημα για τους σαδομαζοχιστές. Ένα μεγάλο μέρος της σαδιστικής καύλας είναι η επί τούτου μετατροπή τς φυσικής ή συναισθηματικής κατάστασης των bottom. Aκόμα κι ένα μικρό ατύχημα όπως κάψιμο από σκοινί, μπορεί να αναστατώσει τον/την top ώστε να χαλάσει η φάση. Και βέβαια ο/η bottom δεν μπορεί να χαλαρώσει και να απολαύσει πλήρως το σεξ αν δεν εμπιστεύεται απόλυτα τον/την top. H σαδομαζοχιστική κοινότητα έχει κάνει προσπάθειες αυτορρύθμισης μέσω της προειδοποίησης νεοφύτων να αποφύγουν τα ανεύθυνα άτομα ή άτομα που που έχουν την τάση να παίζουν υπό την επήρεια μέθης. κοκ Η καταστολή του σαδομαζοχισμού απομακρύνει τους νεόφυτους από τέτοιες ζωτικές πληροφορίες που μπορεί να παίξουν κρίσιμο ρόλο στην αύξηση της απόλαυσης και στη μείωση του κινδύνου.

Για ορισμένους ανθρώπους το γεγονός ότι ο σαδομαζοχισμός είναι συναινετικός τον καθιστά αποδεκτό. Μπορεί να μην καταλαβαίνουν γιατί κάποιος τον απολαμβάνει, μα αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι οι σαδομαζοχιστές δεν είναι απάνθρωπα τέρατα. Για πολλούς συμπεριλαμβανομένων πολλών φεμινιστριών το γεγονός ότι είναι προιόν συναίνεσης τον καθιστά πιο αποτρόπαιο. Μια γυναίκα που αποζητάει ενεργητικά μια σεξουαλική κατάσταση στην οποία είναι ανήμπορη είναι στα μάτια τους μια προδότρια. Δεν έχει προσπαθήσει τόσα χρόνια το γυναικείο κίνημα να πείσει τους ανθρώπους ότι οι γυναίκες δεν είναι εκ φύσεως μαζοχίστριες? Αρχικά αυτό το τσιτάτο σήμαινε ότι οι γυναίκες δεν κατασκευάζουν οι ίδιες τη δευτεροκλασάτη θέση τους στην κοινωνία, δεν την απολαμβάνουν και αποτελούν θύματα μιας κοινωνικά κατασκευασμένης διάκρισης, όχι της βιολογίας. Μια σεξουαλικά μαζοχίστρια βέβαια δε θέλει να βιαστεί, να χτυπηθεί και να αποτελέσει θύμα διάκρισης στο χώρο εργασίας της, ή να την καταπιέσει το σύστημα.Η επιθυμία της να παίξει μια συγκεκριμένη σεξουαλική φαντασίωση διαφέρει πολλά από τ ψευδοψυχιατρική προσταγή ότι ο κόσμος της γυναίκας είναι το νοικοκυριό, η συνουσία και η γέννα.
Κάποιες φεμινίστριες ακόμα ανθίστανται στην περιγραφή του σαδομαζοχισμού ως συναινετικού. Πιστεύουν πως η κοινωνία έχει εκπαιδεύσει όλες μας να δεχόμαστε τις εξουσιαστικές ανισότητες και τις ιεραρχικές σχέσεις.

Όπως είπα πριν είναι αλήθεια ότι η κοινωνία διαμορφώνει τη σεξουαλικότητα. Μπορούμε να αποφασίσουμε ότι θα ακολουθήσουμε κάθε είδους σεξουαλική συμπεριφορά, μα η φαντασία μας και η δυνατότητα μας να πραγματώνουμε αυτές τις αποφάσεις περιορίζονται από την περικλείουσα κουλτούρα.

΄Ομως δεν πιστεύω ότι ο σαδομαζοχισμός είναι αποτέλεσμα της θεσμοποιημένης αδικίας, όχι περισσότερο τουλάχιστον απ’ όσο είναι ο ετεροφυλοφιλικός γάμος, τα λεσβιακά μπαρ και οι gay σάουνες.Το σύστημα είναι άδικο γιατί κατανέμει προνόμια βάσει της ράτσας, του φύλου και της κοινωνικής τάξης. Κατά μια σαδομαζοχιστική συνεύρεση οι συμμετέχοντες επιλέγουν ένα ρόλο γιατί αυτό εκφράζει καλύτερα τις σεξουαλικές τους ανάγκες, το πως νιώθουν σχετικά με ένα συγκεκριμένο πάρτνερ, η ανάλογα με ποια εξαρτήματα είναι έτοιμα να φορεθούν. Το πιο σημαντικό στο να είσαι τοπ η μπότομ είναι η σεξουαλική απόλαυση. άμα δε σ’αρέσει ο ένας ή ο άλλος ρόλους τότε απλά των αναστρέφεις. Για προσπάθησε να κάνεις κάτι τέτοιο απ’ το βιολογικό σου φύλο, ή τη ράτσα σου ή την κοινωνική σου τάξη! Η σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα επηρεάζεται απ’ το σεξισμό, το ρατσισμό κοκ του συστήματος μα η δυναμική μεταξύ top και bottom είναι πολύ διαφορετική μεταξύ άνδρα, γυναίκας, λευκού/μαύρου, αστού και εργάτη. Οι ρόλοι υιοθετούνται και χρησιμοποιούνται εντελώς διαφορετικά.

Μερικές φεμινίστριες όμως εξακολουθούν βρίσκουν τους ρόλους του σαδομαζοχισμού ενοχλητικούς διότι πιστεύουν ότι προέρχονται από αυθεντικά καταπιεστικές καταστάσεις. Κατηγορούν τον σαδομαζοχισμό ότι είναι φασιστικός λόγω του συμβολισμού που υιοθετείται για να δημιουργηθεί μια σαδομαζοχιστική ατμόσφαιρα. Και πράγματι κάποιοι σαδομαζοχιστές απολάμβάνουν φαντασιώσεις πιο περίπλοκες από μια απλή δομή top εναντίον bottom. Mια σαδομαζοχιστική σκηνή μπορεί να παιχτεί χρησιμοποιώντας περσόνες φρουρού και φυλακισμένου, μπάτσου και υπόπτου, ναζί και εβραίου, λευκού και μαύρου, στρέιτ άντρα και γκέι, παπά και αμαρτωλού, δάσκαλου και μαθητή, πουτάνας και πελάτη… κλπ

Ωστόσο κανένα σύμβολο δεν έχει ένα και μοναδικό νόημα. Το νόημα του προέρχεται απ’ το περιεχόμενο στο οποίο χρησιμοποιείται. Ένας σαδομαζοχιστής που φοράει σβάστικα δεν είναι αναγκαστικά ναζί, κάποιος που έχει περασμένες χειροπέδες στη ζώνη του δεν είναι μπάτσος, κάποια που φοράει σκούφο καλόγριας δεν είναι καθολικιά. Ο σαδομαζοχισμός αποτελεί μια παρωδία της κρυμμένης σεξουαλικής φύσης του φασισμού και όχι λατρεία ή αποδοχή του. Νομίζετε πως πολλοί ναζί, μπάτσοι και παπάδες και δάσκαλοι θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε τέτοια σεξουαλική σχέση? Είναι ακόμα λανθασμένο να θεωρούμε πως ο ιστορικός καταπιεστής είναι πάντα τοπ στη σαδομαζοχιστική συνεύρεση. Το παιδί μπορεί να επιβάλλεται στο γονιό, ο φυλακισμένος στον μπάτσο, ο gay στο str8. O διάλογος σε ορισμένες σαδομαζοχιστικές σκηνές μπορεί να ακούγεται σεξιστικός ή ομοφοβικός από τα απέξω, όμως το πραγματικό του νόημα από τα μέσα είναι άλλο. ΄Ένας μια top αποκαλεί τον/την bottom ψωλορουφήχτρα για να του/τς δίνει μια οδηγία (δηλαδή το στοματικό ερεθισμό), τον/την ερεθισμό, τον/την ενθαρρύνει να αφήσει τις αναστολές και να επιτελέσει μια πράξη την οποία πιθανώς φοβάται, ή απλά να προκληθεί ντροπή και ενοχή η οποία στο συγκεκριμένο πλαίσιο χρησιμεύει ως προωθητικό κι όχι ανασταλτικό στοιχείο τς συνεύρεσης.
Ο σαδομαζοχιστικός ερωτισμός επικεντρώνεται σε όποια συναισθήματα απαγορεύονται και ψάχνει έναν τρόπο να αποσπάσει ηδονή απ’ την απαγόρευση. Έτσι αποτελεί το απόγειο του μη παραγωγικού σεξ. Οι φεμινίστριες που κατηγορούν τους σαδομαζοχιστές ότι χλευάζουν τους καταπιεσμένους με το να παίζουν παιχνίδια επιβολής ξεχνούν πως είμαστε κι εμείς καταπιεσμένοι. Υποφέρουμε από την αστυνομική βία, τη βία στους δρόμους, τη διάκριση στα ενοικιαστήρια και στην εργασία. Δεν μας συμπεριφέρονται όπως το σύστημα αντιμετωπίζει τους συνεργάτες και τους υποστηρικτές του.

Το ζήτημα του πόνου είναι μάλλον εξίσου δύσκολο για τις φεμινίστριες με τους πολωμένους ρόλους. Τείνουμε να σχετίζουμε τον πόνο με την αρρώστια και την αυτοκαταστροφή. Πρώτα από όλα ο σαδομαζοχισμός δεν περιλαμβάνει αναγκαστικά πόνο. Η εναλλαγή εξουσίας είναι πιο ουσιαστική για το σαδομαζοχισμό από την έντονη αίσθηση, την τιμωρία ή την πειθαρχία.

Δεύτερον, ο πόνος αποτελεί μια υποκειμενική εμπειρία. Ανάλογα με την περίπτωση μια άλφα αίσθηση μπορεί να σε τρομάξει, να σε οργίσει, να σε παροτρύνει ή να σε καυλώσει. Κάποιοι διαλέγουν να υπομένουν το πόνο αν ο σκοπός τους θεωρείται άξιος. Ούτε η μητέρα τερέζα, ούτε οι μαραθωνόδρομοι θεωρούνται σεξουαλικά ανώμαλοι. Το ότι ο σαδομαζοχισμός καταδικάζεται ενώ ο επίπονος αθλητισμός ή το θρησκευτικό μαρτύριο όχι αποτελεί ένα ενδιαφέρον παράδειγμα του τρόπου που το σεξ διαχωρίζεται από την κοινωνία μας.
Μοιάζουμε ανίκανοι να χρησιμοποιήσουμε την ίδια λογική και συμπόνοια που διαθέτουμε για μη σεξουαλικά θέματα για σεξουαλικά.
Ο σαδομαζοχισμός προσβάλλει το ταμπού που διατηρεί το μυστικισμό του ρομαντικού σεξ. Κάθε πόνος είναι εκούσιος. Μα τα ερεθισμένα άτομα δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν μυρίζουν, δε γεύονται και δε νοιώθουν τον πόνο με τον τρόπο ή την ένταση των μη ερεθισμένων. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν μελανιές οι γρατσουνιές το πρωί μετά από ένα συναρπαστικό σεξ και δεν μπορούν να θυμηθούν καν πότε ή πως ακριβώς τις απέκτησαν.

Η αίσθηση που περιλαμβάνει ο σαδομαζοχισμός δεν διαφέρει πολύ απ’ αυτό. Αυτό που μοιάζει επίπονο στον παρατηρητή, μάλλον γίνεται αντιληπτό ως καύλα, ηδονή κοκ απ’ το μαζοχιστή. Ένας μια καλή/καλός τοπ χτίζει την αίσθηση αργά εναλλάσσοντας τον πόνο με την ηδονή αποδίδοντας διάρκεια και μεγαλύτερη απόλαυση διδάσκοντας στον/στην bottom να ξεπερνάει τα όρια της. Με αρκετά καλή προετοιμασία, φροντίδα και ενθάρρυνση μπορούμε να πετύχουμε όμορφα πράματα. Μια ιδιαίτερη περηφάνια προκύπτει απ’ το να προσφέρεις κάτι το μοναδικό στον/στην εραστή/ερωμένη σου. Ο σαδομαζοχισμός έχει το πάθος να χρησιμοποιεί όλο το σώμα κάθε νευρικό ιστό και κάθε ίχνος σκέψης.

Πρόσφατα άκουσα φεμινίστριες να χρησιμοποιούν τον όρο φεμινισμός σαν επίθετο συνώνυμο με το “αντικειμενοποιημένο”. Οι σαδομαζοχιστές συχνά κατηγορούνται ότι αντικαθιστούν τους ανθρώπους με τα πράματα, ότι αγαπούν το δέρμα, το λάστιχο ή τα καρφιά περισσότερο από αυτόν ή αυτή που τα φοράει. Η αντικειμενοποίηση αρχικά αναφερόταν στη χρήση εικόνων στερεοτυπικά θηλυκών γυναικών προκειμένου να πουληθούν αυτοκίνητα και τσιγάρα. Αναφερόμαστε ακόμα στη σεξουαλική κακοποίηση γυναικών και στην έννοια ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμες να προσφέρουμε στον άντρα σεξουαλική ικανοποίηση χωρίς να λαμβάνουμε εμείς κάποια ηδονή και χωρίς το δικαίωμα να αρνηθούμε στο σεξ. Έτσι μια έννοια που αρχικά χρησιμοποιήθηκε ώστε να επιτεθεί στις διαφημιστικές καμπάνιες των πολυεθνικών και στη σεξουαλική καταπίεση της γυναίκας τώρα χρησιμοποιείται για να επιτεθεί σε μια σεξουαλική μειονότητα.

Οι φετιχιστικές ενδυμασίες φοριούνται ιδιωτικά ή σε σαδομαζοχιστικές συγκεντρώσεις. Κι είναι τόσο απαράδεκτες για τα αφεντικά όσο μια γυναίκα που φοράει δερμάτινη στολή ή καπνίζει πούρο. Αντί να αποτελούν μέρος τς σεξουαλικής κακοποίησης των γυναικών, οι ενδυμασίες αυτές μπορούν να προσφέρουν στις γυναίκες που τις φορούν σεξουαλική απόλαυση και δύναμη. Ακόμα και όταν μια τέτοια ενδυμασία υπερβάλλει τα αρσενικά ή θηλυκά χαρακτηριστικά του φορέα τους, δεν μπορεί να αποκαλεστεί πραγματικά σεξιστική. Η κοινωνία μας πασχίζει να παρουσιάσει την αρρενωπότητα των αντρών και τη θηλυκότητα των γυναικών ως φυσικές και βιολογικά δοσμένες. Οι φετιχιστικές ενδυμασίες παραβιάζουν τον κανόνα αυτό και είναι επιτηδευμένες και θεατρικές. Αφού τα κουστούμια αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για να αλλάξουν το κοινωνικό φύλο του φορέα τους, θεωρούνται ως μια επιπλέον παραβίαση των σεξιστικών νόρμων έμφυλης ενδυμασίας και συμπεριφοράς.

Ο κόσμος δεν χωρίζεται σε ανθρώπους που έχουν σεξουαλικά φετίχ και σε ανθρώπους που δεν έχουν. Υπάρχει ένα συνεχές ανταπόκρισης σε συγκεκριμένα αντικείμενα, ουσίες, και μέλη του σώματος. Κι ελάχιστοι μπορούν να απολαύσουν το σεξ απλά με οποιοδήποτε/οποιαδήποτε άσχετα με την εμφάνιση του/της. Το μεγαλύτερο μέρος του φετιχισμού θεωρείται απλά κανονική σεξουαλικότητα διότι τα απαραίτητα ερεθίσματα είναι τόσο κοινά και η πρόσβαση σε αυτά τόσο εύκολη που κανείς δεν προσέχει πόσο αναγκαία έχουν καταστεί.
Οι σαδομαζοχιστικές σχέσεις ποικίλουν από την παντελή έλλειψη σχέσης (φαντασίωση-αυνανισμός) εώς το σεξ με πολλούς ή έναν παρτνερ. Υπάρχουν πολλοί τρόπο να εκδηλώσεις τρυφερότητα η ενδιαφέρον. Οι βανίλια άνθρωποι στέλνουν λουλούδια, ποιήματα, γλυκά ή αλλάζουν βέρες. Οι σαδομαζοχιστές κάνουν όλα τα παραπάνω αλλά μπορεί ακόμα να γλύφουν μπότες, να φοράνε κολάρο με λουκέτο, ή να χτίσουν για τον αγαπημένο τους ένα κολάρο στο υπόγειο. Δεν υπάρχει μεγάλη αντικειμενική διαφορά μεταξύ μιας φεμινίστριας που προσβάλλεται από το γεγονός ότι η ερωμένη μου γονατίζει μπροστά μου δημοσίως και τους αστούς που καλούν τους μπάτσους επειδή τα gay αγόρια δυο διπλανό μπαλκόνι κάνουν γυμνά ηλιοθεραπεία. Η σεξουαλική μου σημειωτική διαφέρει απ’ το mainstream. Kαι λοιπόν δεν μπήκα στο φεμινιστικό κίνημα για να ζω σε μια σαχλή χριστουγεννιάτικη κάρτα.

Συχνά με ρωτάνε αν ο σαδομαζοχισμός θα επιβίωση τς επανάστασης. Νομίζω πως όλες οι ταμπέλες και οι κατηγορίες που χρησιμοποιούμε θα υποστούν δραματικές αλλαγές μέσα στα επόμενα 100 χρόνια είτε γίνει η επανάσταση είτε όχι. Θα ήθελα η σεξουαλική ποικιλία να πολλαπλασιαστεί κι όχι να εξαφανιστεί όταν καταργηθούν οι ποινές για τους σεξουαλικά περιπετειώδεις. Μα υπάρχει και μια υπόθεση κρυμμένη μέσα σε αυτή την ερώτηση που με ενοχλεί. Έχω ήδη ασχοληθεί με την υπόθεση ότι οι σαδομαζοχιστές είναι μέρος του συστήματος και όχι μέρος της εξέγερσης. Μα υπάρχει και μια υπόθεση πως πρέπει να μας αρέσει που μας καταπιέζουν που μας καταστέλλουν και μας κακομεταχειρίζονται. Αφού μας αρέσει να φοράμε στολές τότε πρέπει να γουστάρουμε όταν μας την πέφτουν οι μπάτσοι. Αν μας αρέσει να παίζουμε με μαστίγια και σφιγκτήρες θηλών και καυτό κερί τότε θα καυλώνουμε όταν συμμορίες αγοριών μας παίρνουν δυο κυνήγι και μας δέρνουν. Άλλωστε δεν είμαστε πραγματικά άνθρωποι. Δεν είμαστε παρά μια χούφτα από δερμάτινα σακάκια και μπότες και καρφιά.
Σας κάνουμε να νιώθετε άβολα εν μέρει γιατί είμαστε διαφορετικοί, εν μέρει γιατί είμαστε σεξουαλικοί, κι εν μέρει επειδή δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί. Θά θελα να ξερα πότε θα σταματήσετε να μας κατηγορείτε, εμάς τα θύματα τς σεξουαλικής καταστολής για την καταπίεση των γυναικών.

Δεν θέλω να ξανακούσω άλλες τραγικές ιστορίες για γυναίκες που καταστέλλουν τη σεξουαλικότητα τους επειδή νομίζουν πως αυτός είναι ο μόνος πολιτικά σωστός τρόπος να αντιμετωπίσουν την επιθυμία τους για ανημποριά ή σεξουαλικό έλεγχο. Δεν πιστεύω σε αυτό παραπάνω από στο ότι οι ομοφυλόφιλοι πρέπει να απέχουν απ’ το σεξ για να είναι καλοί καθολικοί. Το γυναικείο κίνημα έχει καταντήσει μια ηθικιστική δύναμη και συνεισφέρει στην αυτό-περιφρόνηση και τη μιζέρια που βιώνουν οι σεξουαλικές μειονότητες. Αφού οι σεξουαλικοί αντιφρονούντες ποδοπατούνται απ’ τους μονολιθικούς σεμνότυφους θεσμούς, νομίζω πως ήρθε για το γυναικείο κίνημα να υιοθετήσει πιο ριζοσπαστικές θέσεις σχετικά με ζητήματα του σεξ.

Είναι δύσκολο να κουβεντιάσεις για το σαδομαζοχισμό με φεμινιστικούς όρους διότι κάποιο απ’ το λεξιλόγιο που χρησιμοποιούν οι σαδομαζοχιστές προκειμένου να μιλήσουμε για τη σεξουαλικότητα μας έχει οικειοποιηθεί από τη φεμινιστική προπαγάνδα. Όροι όπως ρόλοι, μαζοχισμός, bondage, κυριαρχία, υποταγή έχουν γίνει τσιτάτα. Το νόημα τους στο φεμινιστικό πλαίσιο αναφοράς διαφέρει εντελώς από το νόημα που έχουν αυτοί οι όροι για τους σαδομαζοχιστές. Η συζήτηση δυσκολεύει αφού οι φεμινίστριες θεωρητικοί δεν μελετούν την ανθρώπινη σεξουαλικότητα πριν βγάλουν κρίση σχετικά με τη σεξουαλίκή επιλογή. Όπως οι βικτωριανοί ιεραπόστολοι στην πολυνησία, επιμένουν να ερμηνεύουν τη σεξουαλική συμπεριφορά άλλων ανθρώπων με τα δικά τους σύστημα αξιών. Ένα τέλειο παράδειγμα αυτού είναι η συζήτηση γύρω απ’ τον τρανσεξουαλισμό. Στην παρούσα του μορφή ο φεμινισμός δεν είναι το καλύτερο θεωρητικό πλαίσιο για την κατανόηση αυτού του κοινωνικού φαινομένου όπως και ο μαρξισμός είναι ενα ακατάλληλο σύστημα για την ανάλυση τη γυναικείας καταπίεσης.
Αφού η λέξη έχει γίνει ταμπέλα, θα πρέπει να εξηγήσω γιατί αποκαλώ τον εαυτό μου φεμινίστρια. Πιστεύω πως η κοινωνία στην οποία ζω αποτελεί μια πατριαρχία. Η εξουσία βρίσκεται συγκεντρωμένη στα χέρια των αντρών, και τούτη η πατριαρχία αποτρέπει ενεργά τις γυναίκες ώστε να ανεξαρτητοποιηθούν και να ολοκληρωθούν ως ανθρώπινα όντα. Οι γυναίκες καταπιέζονται με το που τους αρνούνται την πρόσβαση στους οικονομικούς πόρους, στην πολιτική εξουσία και στον έλεγχο του αναπαραγωγικού τους κύκλου. Αυτή η καταπίεση διευθύνεται από διάφορους θεσμούς αλλά κυρίως από την οικογένεια, τη θρησκεία και το κράτος. Ένα μέρος ουσιώδες αυτής της καταπίεσης των γυναικών είναι ο έλεγχος πάνω στη σεξουαλική ιδεολογία, μυθολογία και συμπεριφορά. Αυτός ο κοινωνικός έλεγχος επηρεάζει τόσο το σεξουαλικά κομφορμιστή όσο και τον αντικομφορμιστή. Διότι η εκπαίδευση μας στη συμβατική σεξουαλικότητα αρχίζει με το που γεννιόμαστε, και διοτί οι ποινές για την εξέγερση είναι τόσο σκληρές που κανένα άτομο ή ομάδα δεν είναι λεύτερο από την ερωτική τυρανία.

Ο όρος σαδομαζοχισμός έχει λασπωθεί κυρίως απ’ τα μμε, την κλινική ψυχολογία, και το κίνημα ενάντια στην πορνογραφία. Άλλωστε η ομοφοβία δεν αποτελεί την μόνη μορφή σεξουαλικής προκατάληψης. Κάθε μειοψηφική σεξουαλική συμπεριφορά έχει μυθολογικοποιηθεί και παραμορφωθεί. Περιτριγυριζόμαστε από μια απέραντη φτώχεια, επακριβών, ξεκάθαρων πληροφοριών γύρω απ΄ το σεξ. Αυτός είναι ένας απ’ τους τρόπους ελέγχου της σεξουαλικής συμπεριφοράς. Αν οι άνθρωποι δεν ξέρουν καν πως υπάρχει μια τεχνική ή ένας τρόπος ζωής, δεν είναι πιθανόν να τον δοκιμάσουν. Αν οι μοναδικές εικόνες που έχουμε για μια σεξουαλική πρακτική είναι άσχημες, απειλητικές ή αηδιαστικές, τότε είτε θα δοκιμάσουμε αυτή την πρακτική είτε θα ανησυχούμε όταν την απολαμβάνουμε. Μιας και υπάρχει τόση σύγχυση για το σαδομαζοχισμό θέλω να περιγράψω τις δικές μου σεξουαλικές σπεσιαλιτέ και τη σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα. Είμαι βασικά σαδίστρια. Περίπου 10% των φορών παίρνω τον άλλο ρόλο (bottom, σκλάβα, μαζοχίστρια). Αυτό με καθιστά μη τυπική αφού η πλειονότητα των αντρών που εμπλέκονται στο σαδομαζοχισμό προτιμούν τον άλλο ρόλο. Μου αρέσει το leather, το bondage, διάφορες μορφές ερωτικών βασανιστηρίων, το μαστίγωμα, ο προφορικός εξευτελισμός,, το fist-fucking και τα υγρά παιχνίδια (με έμμηνα και ούρα). Δε μου αρέσει το στοματικό σεξ εκτός κι αν το λαμβάνω σα σεξουαλική υπηρεσία, που σημαίνει ότι η παρτενέρ πρέπει να είναι στα γόνατα, ανάσκελα ή τουλάχιστον να φοράει κολάρο. Σπάνια κάνω μη-σαδομαζοχιστικό σεξ κυρίως ως μια νοσταλγική στιγμή στις βανίλια φίλες μου (σημ. με τον όρο αυτό ονομάζονται οι μη σαδομαζοχιστες και δεν τον εννοώ υποβιβαστικά) με τις οποίες θέλω να κρατήσω επαφή.

Η βασική μου σχέση είναι μια κοπέλα που της αρέσει να είναι σκλάβος μου. Μας αρέσει να ξενοπηδιόμαστε με άλλες γυναίκες και να διηγούμαστε τις καλύτερες στιγμές η μία στην άλλη. Επειδή ο σαδομαζοχισμός παρουσιάζεται ως βίαια κι επικίνδυνη δραστηριότητα, οι περισσότεροι άνθρωποι νομίζουν πως δεν υπάρχει καμία διαφορά ανάμεσα σε ένα βιαστή και ένα λάτρη του bondage. Mα ο σαδομαζοχισμός δεν είναι μια μορφή σεξουαλικής παρε-νόχλησης. Είναι μια συναινετική διαδικασία που περιλαμβάνει πολωμένους ρόλους κι έντονες αισθήσεις. Μια σαδομαζοχιστική πάντα την προηγείται μια διαπραγμάτευση όπου η/ο τοπ και η/ο bottom αποφασίζουν τι θα παίξουν και σε τι δραστηριότητες θα συμμετέχουν, σε ποιες όχι, και πόσο θα κρατήσει η σκηνή.

Στον/στην bottom συνήθως δίνεται μια φράση ασφαλείας ή μια κωδική πράξη την οποία μπορεί να χρησιμοποιήσει για να σταματήσει η σκηνή. Αυτή η φράση επιτρέπει στον/στην bottom να απολαύσει τη φαντασίωση πως η σκηνή δεν είναι συναινετική. και να διαμαρτύρεται λεκτικά ή να αντιστέκεται σωματικά χωρίς να σταματήσει τον ερεθισμό.

Η λέξη κλεiδί για να καταλάβει κανείς το σαδομαζοχισμό είναι η φαντασίωση. Οι ρόλοι, ο διάλογος, οι φετιχιστικές ενδυμασίες και η σεξουαλική δραστηριότητα είναι μέρος μιας δραματουργίας ή τελετής. Οι συμμετέχοντες ενισχύουν τη σεξουαλική τους ηδονή, δεν βλάπτουν ούτε φυλακίζουν ο ένας τον άλλο. Ένας σαδομαζοχιστής γνωρίζει πολύ καλά πως ένας ρόλος που κατά τη διάρκεια ενός ερωτικού παιχνιδιού δεν είναι κατάλληλος κατά τη διαρκεί άλλων σχέσεων και πως ένας φανταστικός ρόλος που υιοθετείται κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού δεν είναι κατάλληλος κατά τη διάρκεια άλλων σχέσεων και πως ένας φανταστικός ρόλος δεν είναι το άθροισμα της ύπαρξης της. Οι σαδομαζοχιστικές σχέσεις είναι συνήθως ισονομικές. Ελάχιστοι σκλάβοι θέλουν μια full time αφέντρα. Στην πραγματικότητα η ξεροκεφαλιά και η επιθετικότητα του μαζοχιστή αποτελούν κλισέ στη σαδομαζοχιστική κοινότητα. Οι τοπ συνήθως κάνουν νευρικά αστειάκια ότι είναι σκλάβοι στα βίτσια των bottom τους. Άλλωστε η απόλαυση της top εξαρτάται από τη θέληση της bottom να παίξει. Αυτό δίνει στους περισσότερους sadist ένα μέτριο εώς οξύ άγχος επιτέλεσης.

Η σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα είναι ένα θέατρο όπου μπορεί να παιχτεί και να εκτιμηθεί μια σεξουαλική δραματουργία. Εξυπηρετεί ακόμα ως ένα όχημα για τη μετάδοση νέων φαντασιώσεων, νέων εργαλείων, πληροφοριών για την αστυνομική καταστολή, εισάγει νέους δυνητικούς παρτενέρ και φίλους και παρέχει πληροφορίες ασφάλειας. Η ασφάλεια αποτελεί μεγάλο ζήτημα για τους σαδομαζοχιστές. Ένα μεγάλο μέρος της σαδιστικής καύλας είναι η επί τούτου μετατροπή τς φυσικής ή συναισθηματικής κατάστασης των bottom. Aκόμα κι ένα μικρό ατύχημα όπως κάψιμο από σκοινί, μπορεί να αναστατώσει τον/την top ώστε να χαλάσει η φάση. Και βέβαια ο/η bottom δεν μπορεί να χαλαρώσει και να απολαύσει πλήρως το σεξ αν δεν εμπιστεύεται απόλυτα τον/την top. H σαδομαζοχιστική κοινότητα έχει κάνει προσπάθειες αυτορρύθμισης μέσω της προειδοποίησης νεοφύτων να αποφύγουν τα ανεύθυνα άτομα ή άτομα που που έχουν την τάση να παίζουν υπό την επήρεια μέθης. κοκ

Η καταστολή του σαδομαζοχισμού απομακρύνει τους νεόφυτους από τέτοιες ζωτικές πληροφορίες που μπορεί να παίξουν κρίσιμο ρόλο στην αύξηση της απόλαυσης και στη μείωση του κινδύνου. Για ορισμένους ανθρώπους το γεγονός ότι ο σαδομαζοχισμός είναι συναινετικός τον καθιστά αποδεκτό. Μπορεί να μην καταλαβαίνουν γιατί κάποιος τον απολαμβάνει, μα αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι οι σαδομαζοχιστές δεν είναι απάνθρωπα τέρατα. Για πολλούς συμπεριλαμβανομένων πολλών φεμινιστριών το γεγονός ότι είναι προϊόν συναίνεσης τον καθιστά πιο αποτρόπαιο. Μια γυναίκα που αποζητάει ενεργητικά μια σεξουαλική κατάσταση στην οποία είναι ανήμπορη είναι στα μάτια τους μια προδότρια. Δεν έχει προσπαθήσει τόσα χρόνια το γυναικείο κίνημα να πείσει τους ανθρώπους ότι οι γυναίκες δεν είναι εκ φύσεως μαζοχίστριες? Αρχικά αυτό το τσιτάτο σήμαινε ότι οι γυναίκες δεν κατασκευάζουν οι ίδιες τη δευτεροκλασάτη θέση τους στην κοινωνία, δεν την απολαμβάνουν και αποτελούν θύματα μιας κοινωνικά κατασκευασμένης διάκρισης, όχι της βιολογίας. Μια σεξουαλικά μαζοχίστρια βέβαια δε θέλει να βιαστεί, να χτυπηθεί και να αποτελέσει θύμα διάκρισης στο χώρο εργασίας της, ή να την καταπιέσει το σύστημα.Η επιθυμία της να παίξει μια συγκεκριμένη σεξουαλική φαντασίωση διαφέρει πολλά από τη ψευδοψυχιατρική προσταγή ότι ο κόσμος της γυναίκας είναι το νοικοκυριό, η συνουσία και η γέννα.

Κάποιες φεμινίστριες ακόμα ανθίστανται στην περιγραφή του σαδομαζοχισμού ως συναινετικού. Πιστεύουν πως η κοινωνία έχει εκπαιδεύσει όλες μας να δεχόμαστε τις εξουσιαστικές ανισότητες και τις ιεραρχικές σχέσεις.
Όπως είπα πριν είναι αλήθεια ότι η κοινωνία διαμορφώνει τη σεξουαλικότητα. Μπορούμε να αποφασίσουμε ότι θα ακολουθήσουμε κάθε είδους σεξουαλική συμπεριφορά, μα η φαντασία μας και η δυνατότητα μας να πραγματώνουμε αυτές τις αποφάσεις περιορίζονται από την περικλείουσα κουλτούρα.

Όμως δεν πιστεύω ότι ο σαδομαζοχισμός είναι αποτέλεσμα της θεσμοποιημένης αδικίας, όχι περισσότερο τουλάχιστον απ’ όσο είναι ο ετεροφυλοφιλικός γάμος, τα λεσβιακά μπαρ και οι gay σάουνες.Το σύστημα είναι άδικο γιατί κατανέμει προνόμια βάσει της ράτσας, του φύλου και της κοινωνικής τάξης. Κατά μια σαδομαζοχιστική συνεύρεση οι συμμετέχοντες επιλέγουν ένα ρόλο γιατί αυτό εκφράζει καλύτερα τις σεξουαλικές τους ανάγκες, το πως νιώθουν σχετικά με ένα συγκεκριμένο πάρτνερ, η ανάλογα με ποια εξαρτήματα είναι έτοιμα να φορεθούν. Το πιο σημαντικό στο να είσαι τοπ η μπότομ είναι η σεξουαλική απόλαυση. άμα δε σ’αρέσει ο ένας ή ο άλλος ρόλος τότε απλά τον αναστρέφεις. Για προσπάθησε να κάνεις κάτι τέτοιο απ’ το βιολογικό σου φύλο, ή τη ράτσα σου ή την κοινωνική σου τάξη! Η σαδομαζοχιστική υποκουλτούρα επηρεάζεται απ’ το σεξισμό, το ρατσισμό κοκ του συστήματος μα η δυναμική μεταξύ top και bottom είναι πολύ διαφορετική μεταξύ άνδρα, γυναίκας, λευκού/μαύρου, αστού και εργάτη. Οι ρόλοι υιοθετούνται και χρησιμοποιούνται διαφορετικά.
Μερικές φεμινίστριες όμως εξακολουθούν βρίσκουν τους ρόλους του σαδομαζοχισμού ενοχλητικούς διότι πιστεύουν ότι προέρχονται από αυθεντικά καταπιεστικές καταστάσεις. Κατηγορούν τον σαδομαζοχισμό ότι είναι φασιστικός λόγω του συμβολισμού που υιοθετείται για να δημιουργηθεί μια σαδομαζοχιστική ατμόσφαιρα. Και πράγματι κάποιοι σαδομαζοχιστές απολαμβάνουν φαντασιώσεις πιο περίπλοκες από μια απλή δομή top εναντίον bottom. Mια σαδομαζοχιστική σκηνή μπορεί να παιχτεί χρησιμοποιώντας πέρσονες φρουρού και φυλακισμένου, μπάτσου και υπόπτου, ναζί και Εβραίου, λευκού και μαύρου, στρέιτ άντρα και γκέι, παπά και αμαρτωλού, δάσκαλου και μαθητή, πουτάνας και πελάτη… κλπ

Ωστόσο κανένα σύμβολο δεν έχει ένα και μοναδικό νόημα. Το νόημα του προέρχεται απ’ το περιεχόμενο στο οποίο χρησιμοποιείται. Ένας σαδομαζοχιστής που φοράει σβάστικα δεν είναι αναγκαστικά ναζί, κάποιος που έχει περασμένες χειροπέδες στη ζώνη του δεν είναι μπάτσος, κάποια που φοράει σκούφο καλόγριας δεν είναι καθολικιά. Ο σαδομαζοχισμός αποτελεί μια παρωδία της κρυμμένης σεξουαλικής φύσης του φασισμού και όχι λατρεία ή αποδοχή του. Νομίζετε πως πολλοί ναζί, μπάτσοι και παπάδες και δάσκαλοι θα μπορούσαν να συμμετέχουν σε τέτοια σεξουαλική σχέση? Είναι ακόμα λανθασμένο να θεωρούμε πως ο ιστορικός καταπιεστής είναι πάντα τοπ στη σαδομαζοχιστική συνεύρεση. Το παιδί μπορεί να επιβάλλεται στο γονιό, ο φυλακισμένος στον μπάτσο, ο gay στο str8. O διάλογος σε ορισμένες σαδομαζοχιστικές σκηνές μπορεί να ακούγεται σεξιστικός ή ομοφοβικός από τα απέξω, όμως το πραγματικό του νόημα από τα μέσα είναι άλλο. ΄Ένας μια top αποκαλεί τον/την bottom ψωλορουφήχτρα για να του/τς δίνει μια οδηγία (δηλαδή το στοματικό ερεθισμό), τον/την ερεθισμό, τον/την ενθαρρύνει να αφήσει τις αναστολές και να επιτελέσει μια πράξη την οποία πιθανώς φοβάται, ή απλά να προκληθεί ντροπή και ενοχή η οποία στο συγκεκριμένο πλαίσιο χρησιμεύει ως προωθητικό κι όχι ανασταλτικό στοιχείο της συνεύρεσης.
Ο σαδομαζοχιστικός ερωτισμός επικεντρώνεται σε όποια συναισθήματα απαγορεύονται και ψάχνει έναν τρόπο να αποσπάσει ηδονή απ’ την απαγόρευση. Έτσι αποτελεί το απόγειο του μη παραγωγικού σεξ. Οι φεμινίστριες που κατηγορούν τους σαδομαζοχιστές ότι χλευάζουν τους καταπιεσμένους με το να παίζουν παιχνίδια επιβολής ξεχνούν πως είμαστε κι εμείς καταπιεσμένοι. Υποφέρουμε από την αστυνομική βία, τη βία στους δρόμους, τη διάκριση στα ενοικιαστήρια και στην εργασία. Δεν μας συμπεριφέρονται όπως το σύστημα αντιμετωπίζει τους συνεργάτες και τους υποστηρικτές του.

Το ζήτημα του πόνου είναι μάλλον εξίσου δύσκολο για τις φεμινίστριες με τους πολωμένους ρόλους. Τείνουμε να σχετίζουμε τον πόνο με την αρρώστια και την αυτοκαταστροφή. Πρώτα από όλα ο σαδομαζοχισμός δεν περιλαμβάνει αναγκαστικά πόνο. Η εναλλαγή εξουσίας είναι πιο ουσιαστική για το σαδομαζοχισμό από την έντονη αίσθηση, την τιμωρία ή την πειθαρχία.Δεύτερον, ο πόνος αποτελεί μια υποκειμενική εμπειρία. Ανάλογα με την περίπτωση μια άλφα αίσθηση μπορεί να σε τρομάξει, να σε οργίσει, να σε παροτρύνει ή να σε καυλώσει. Κάποιοι διαλέγουν να υπομένουν το πόνο αν ο σκοπός τους θεωρείται άξιος. Ούτε η μητέρα τερέζα, ούτε οι μαραθωνόδρομοι θεωρούνται σεξουαλικά ανώμαλοι. Το ότι ο σαδομαζοχισμός καταδικάζεται ενώ ο επίπονος αθλητισμός ή το θρησκευτικό μαρτύριο όχι αποτελεί ένα ενδιαφέρον παράδειγμα του τρόπου που το σεξ διαχωρίζεται από την κοινωνία μας.Μοιάζουμε ανίκανοι να χρησιμοποιήσουμε την ίδια λογική και συμπόνοια που διαθέτουμε για μη σεξουαλικά θέματα για σεξουαλικά.

Ο σαδομαζοχισμός προσβάλλει το ταμπού που διατηρεί το μυστικισμό του ρομαντικού σεξ. Κάθε πόνος είναι εκούσιος. Μα τα ερεθισμένα άτομα δεν βλέπουν, δεν ακούν, δεν μυρίζουν, δε γεύονται και δε νοιώθουν τον πόνο με τον τρόπο ή την ένταση των μη ερεθισμένων. Πολλοί άνθρωποι βρίσκουν μελανιές οι γρατσουνιές το πρωί μετά από ένα συναρπαστικό σεξ και δεν μπορούν να θυμηθούν καν πότε ή πως ακριβώς τις απέκτησαν. Η αίσθηση που περιλαμβάνει ο σαδομαζοχισμός δεν διαφέρει πολύ απ’ αυτό. Αυτό που μοιάζει επίπονο στον παρατηρητή, μάλλον γίνεται αντιληπτό ως καύλα, ηδονή κοκ απ’ το μαζοχιστή. Ένας μια καλή/καλός τοπ χτίζει την αίσθηση αργά εναλλάσσοντας τον πόνο με την ηδονή αποδίδοντας διάρκεια και μεγαλύτερη απόλαυση διδάσκοντας στον/στην bottom να ξεπερνάει τα όρια της. Με αρκετά καλή προετοιμασία, φροντίδα και ενθάρρυνση μπορούμε να πετύχουμε όμορφα πράματα. Μια ιδιαίτερη περηφάνια προκύπτει απ’ το να προσφέρεις κάτι το μοναδικό στον/στην εραστή/ερωμένη σου. Ο σαδομαζοχισμός έχει το πάθος να χρησιμοποιεί όλο το σώμα κάθε νευρικό ιστό και κάθε ίχνος σκέψης.

Πρόσφατα άκουσα φεμινίστριες να χρησιμοποιούν τον όρο φεμινισμός σαν επίθετο συνώνυμο με το “αντικειμενοποιημένο”. Οι σαδομαζοχιστές συχνά κατηγορούνται ότι αντικαθιστούν τους ανθρώπους με τα πράματα, ότι αγαπούν το δέρμα, το λάστιχο ή τα καρφιά περισσότερο από αυτόν ή αυτή που τα φοράει. Η αντικειμενοποίηση αρχικά αναφερόταν στη χρήση εικόνων στερεοτυπικά θηλυκών γυναικών προκειμένου να πουληθούν αυτοκίνητα και τσιγάρα. Αναφερόμαστε ακόμα στη σεξουαλική κακοποίηση γυναικών και στην έννοια ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμες να προσφέρουμε στον άντρα σεξουαλική ικανοποίηση χωρίς να λαμβάνουμε εμείς κάποια ηδονή και χωρίς το δικαίωμα να αρνηθούμε στο σεξ. Έτσι μια έννοια που αρχικά χρησιμοποιήθηκε ώστε να επιτεθεί στις διαφημιστικές καμπάνιες των πολυεθνικών και στη σεξουαλική καταπίεση της γυναίκας τώρα χρησιμοποιείται για να επιτεθεί σε μια σεξουαλική μειονότητα.

Οι φετιχιστικές ενδυμασίες φοριούνται ιδιωτικά ή σε σαδομαζοχιστικές συγκεντρώσεις. Κι είναι τόσο απαράδεκτες για τα αφεντικά όσο μια γυναίκα που φοράει δερμάτινη στολή ή καπνίζει πούρο. Αντί να αποτελούν μέρος τς σεξουαλικής κακοποίησης των γυναικών, οι ενδυμασίες αυτές μπορούν να προσφέρουν στις γυναίκες που τις φορούν σεξουαλική απόλαυση και δύναμη. Ακόμα και όταν μια τέτοια ενδυμασία υπερβάλλει τα αρσενικά ή θηλυκά χαρακτηριστικά του φορέα τους, δεν μπορεί να αποκαλεστεί πραγματικά σεξιστική. Η κοινωνία μας πασχίζει να παρουσιάσει την αρρενωπότητα των αντρών και τη θηλυκότητα των γυναικών ως φυσικές και βιολογικά δοσμένες. Οι φετιχιστικές ενδυμασίες παραβιάζουν τον κανόνα αυτό και είναι επιτηδευμένες και θεατρικές. Αφού τα κουστούμια αυτά μπορούν να χρησιμοποιηθούν και για να αλλάξουν το κοινωνικό φύλο του φορέα τους, θεωρούνται ως μια επιπλέον παραβίαση των σεξιστικών νορμών έμφυλης ενδυμασίας και συμπεριφοράς.

Ο κόσμος δεν χωρίζεται σε ανθρώπους που έχουν σεξουαλικά φετίχ και σε ανθρώπους που δεν έχουν. Υπάρχει ένα συνεχές ανταπόκρισης σε συγκεκριμένα αντικείμενα, ουσίες, και μέλη του σώματος. Κι ελάχιστοι μπορούν να απολαύσουν το σεξ απλά με οποιοδήποτε/οποιαδήποτε άσχετα με την εμφάνιση του/της. Το μεγαλύτερο μέρος του φετιχισμού θεωρείται απλά κανονική σεξουαλικότητα διότι τα απαραίτητα ερεθίσματα είναι τόσο κοινά και η πρόσβαση σε αυτά τόσο εύκολη που κανείς δεν προσέχει πόσο αναγκαία έχουν καταστεί.
Οι σαδομαζοχιστικές σχέσεις ποικίλουν από την παντελή έλλειψη σχέσης (φαντασίωση-αυνανισμός) έως το σεξ με πολλούς ή έναν παρτνερ. Υπάρχουν πολλοί τρόπο να εκδηλώσεις τρυφερότητα η ενδιαφέρον. Οι βανίλια άνθρωποι στέλνουν λουλούδια, ποιήματα, γλυκά ή αλλάζουν βέρες. Οι σαδομαζοχιστές κάνουν όλα τα παραπάνω αλλά μπορεί ακόμα να γλείφουν μπότες, να φοράνε κολάρο με λουκέτο, ή να χτίσουν για τον αγαπημένο τους ένα κολάρο στο υπόγειο. Δεν υπάρχει μεγάλη αντικειμενική διαφορά μεταξύ μιας φεμινίστριας που προσβάλλεται από το γεγονός ότι η ερωμένη μου γονατίζει μπροστά μου δημοσίως και τους αστούς που καλούν τους μπάτσους επειδή τα gay αγόρια στο διπλανό μπαλκόνι κάνουν γυμνά ηλιοθεραπεία. Η σεξουαλική μου σημειωτική διαφέρει απ’ το mainstream. Kαι λοιπόν δεν μπήκα στο φεμινιστικό κίνημα για να ζω σε μια σαχλή χριστουγεννιάτικη κάρτα.

Συχνά με ρωτάνε αν ο σαδομαζοχισμός θα επιβίωση της επανάστασης. Νομίζω πως όλες οι ταμπέλες και οι κατηγορίες που χρησιμοποιούμε θα υποστούν δραματικές αλλαγές μέσα στα επόμενα 100 χρόνια είτε γίνει η επανάσταση είτε όχι. Θα ήθελα η σεξουαλική ποικιλία να πολλαπλασιαστεί κι όχι να εξαφανιστεί όταν καταργηθούν οι ποινές για τους σεξουαλικά περιπετειώδεις. Μα υπάρχει και μια υπόθεση κρυμμένη μέσα σε αυτή την ερώτηση που με ενοχλεί. Έχω ήδη ασχοληθεί με την υπόθεση ότι οι σαδομαζοχιστές είναι μέρος του συστήματος και όχι μέρος της εξέγερσης. Μα υπάρχει και μια υπόθεση πως πρέπει να μας αρέσει που μας καταπιέζουν που μας καταστέλλουν και μας κακομεταχειρίζονται. Αφού μας αρέσει να φοράμε στολές τότε πρέπει να γουστάρουμε όταν μας την πέφτουν οι μπάτσοι. Αν μας αρέσει να παίζουμε με μαστίγια και σφιγκτήρες θηλών και καυτό κερί τότε θα καυλώνουμε όταν συμμορίες αγοριών μας παίρνουν δυο κυνήγι και μας δέρνουν. Άλλωστε δεν είμαστε πραγματικά άνθρωποι. Δεν είμαστε παρά μια χούφτα από δερμάτινα σακάκια και μπότες και καρφιά.
Σας κάνουμε να νιώθετε άβολα εν μέρει γιατί είμαστε διαφορετικοί, εν μέρει γιατί είμαστε σεξουαλικοί, κι εν μέρει επειδή δεν είμαστε τόσο διαφορετικοί. Θα θελα να ξερα πότε θα σταματήσετε να μας κατηγορείτε, εμάς τα θύματα τς σεξουαλικής καταστολής για την καταπίεση των γυναικών. Θα θελα να ξερα πότε θα σταματήσετε να μας αντικειμενοποιείτε.